mama. diabeet. me.
Dat ik er niet zoooo ver vanaf ben op dit moment, van Barcelona. En dat het ook niet meer zo ver af is, dat ik den Ed live ga zien. En dat deze papa en zijn dochter geweldig schattig zijn (en er geen videoclip is van het liedje, dat ook).
So, wie zie ik in Werchter op 1 juli?
Ik las een tijdje geleden deze post van Josefien, las ook die van Talitha – de drie versies ja – en van Annelies. Pet peeves. Van die onbenullige ergernissen waar de helft van de wereld zich niet aan irriteert, maar jij nét wel. Laat ons zeggen dat ik niet zoveel moeite moest doen om er wat op te sommen. Sorry not sorry, it’s me.
“A pet peeve or pet aversion is a minor annoyance that an individual identifies as particularly annoying to them, to a greater degree than others may find.”
En, wat zijn die van u?
Lees dit allemaal met nuance en voel je niet persoonlijk aangesproken.
Ik durf ervoor te wedden dat je de herkenbaarheid voelt 😅. It’s not personal.
Dat het nog eens tijd werd voor een giveaway, en geen beter moment om dat te doen dan rond Pasen, toch? Ik sloeg de handen in elkaar met 6 andere (mom)bloggers slash instachicks – of het is te zeggen: zij met mij – en samen boksten wij een winactie van formaat in elkaar. Bij ieder van ons kan je wat leuks winnen, gaande van waardebons tot goodies!
Ik geef een setje nagellakjes op waterbasis + een kettinkje met bijhorende armband van Souza weg.
Voor wie Souza niet kent: zij verdelen vrolijke kinderaccessoires als speldjes en juwelen, maar ook verkleedkleding. En dit alles gepaard met de nodige fantasie en de nodige kleur. Hun creaties zien er speels en vrolijk uit, en tovert een lach op elk kindergezichtje – en met zekerheid ook op dat van Mado, die ooit eens mocht poseren in een heus prinsessenkleed, inclusief gouden muiltjes en gouden toverstafje.Lees meer
Ik had het bij het maandoverzicht van januari al vermeld: ik doe van streetdancen tegenwoordig. Op maandagavond begeef ik mij richting sporthal om een uur het beste van mezelf te geven en te shaken en te springen en.. Enfin. Om mij uit te leven, zegt. En deugd dat dat doet.
Het gaat om een reeks van 10 lessen, op beginnersniveau en voor 18-plussers – al denk ik nog steeds dat de meerderheid van ons eerder 25 à 30-plusser is, wat het aangenaam maakt want je bent nooit te oud hee. Ik, ik ben altijd fan geweest van dansen, zowel in het uitgaansleven als in mijn living. Ik was verslingerd aan programma’s als So You Think You Can Dance en pik al eens graag een (hippe) dansfilm mee. Dan zat ik te kijken en te zwijmelen en spijt te hebben dat ik ooit gestopt was met dansen. Twee keer zelfs. Koppel dat aan mijn muziekvoorkeur en je komt tot de conclusie dat streetdance op mijn lijf geschreven is. Dat is er wel nog niet altijd aan te zien, maar ik amuseer mij kostelijk. En zo hoort het. Who cares wat een zogenaamde jury denkt.
Streetdance is een verzamelnaam van dansvormen die niet zijn ontwikkeld in dansinstituten maar op straat en in clubs. Tegenwoordig kan streetdance gezien worden als een onderdeel van de hiphop en funkdancestijlen, die al in de jaren tachtig ontstonden. Er zijn geen regels, alle bewegingen zijn goed. – aldus Wikipedia.
Als je begint te tellen, dan zijn die 10 lessen al lang om. Behalve.. Lees meer
Ik kan jullie al zeggen dat ik dit er vanaf nu ‘af en toe’ nog eens zal tussen posten, maar dat zal niet wekelijks meer zijn. De ideale #40dagenbloggen-insteek was dit, er waren meer positieve reacties dan ik had verwacht & ik vind het zelf nog steeds leuk, maar vanaf volgende week do ik weer meer me. Ga ik weer bloggen naargelang tijd, zin en inspiratie.
Begrijp mij niet verkeerd, ik heb met plezier de laatste 5 weken posts losgelaten op jullie en ik ga dat zeker blijven doen. Maar je begrijpt wat ik bedoel. Or so I hope. Al was mijn zin hierboven niet zo makkelijk leesbaar.
En dan nu: lachen, gieren, brullen!
De ober liet een steakje vallen.
Het is groen en valt van de bergen.
Een slawine.
Het is groen en het steelt.
Een auschurk.
Twee nonnetjes lopen door Charleroi.
Zegt de ene: “de mijn stinkt” – waarop de andere: “de mijn ook”. – sorry, echt. Oprecht sorry.
En tot de volgende! 😀