Lijstjes Archieven - HOOFDSTUK 3

Bless you december.

Mijn maandelijkse, persoonlijke terugblik: de meest gelukzalige, meest waardevolle en meest positieve momenten. De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb.

DE GELUKJES VAN DECEMBER

Een kindje dat erg blij was met de spullen die Sinterklaas bracht, al had ze sommigen dingen niet letterlijk gevraagd “EN DIE WIST DAT!”. Da is straf, da.
Een namiddag Grote Sinterklaasshow met dank aan (en met) haar meetje, en in gezelschap van haar BFF.
Dagelijkse kine-bezoeken en verbetering in mijn pols. Ook veel pijn, maar ik benadruk het woord ‘verbetering‘.
Kerstavond vieren met niet-bloedverwante maar échte familie. En veel apéro. En gourmet.
KADOOTJEEEEES!
Verlossing van mijn gips.
Een belated-sushi-b-day-dinner, gevolgd door een kerstmarkt-jeneverke.
80%.
Het bestellen van een nieuwe auto.
Ik had liever mijn ‘oude’ arm en oude auto, maar laat ons er toch blij mee zijn. Hij groeide en is rood! ROOD.
Dat het niet te koud – én droog – was om te gaan Nieuwjaarzingen.
Een dikke buit van al dat zingen.
Verse tomaten-courgettesoep maken met dochterhulp.
Na maanden een #dedeprezkes uitstapje. Met de trein, richting Comics Station.
Oudejaarsavond vieren met niet-bloedverwante maar échte familie. En verse loempia’kes voor.
En verse bananen- en appelloempia’kes als dessert.
Een smurfenknuffel winnen voor M!

Op de planning voor januari: kine, kine en meer kine.
Binnen een tweetal weken onze nieuwe auto ophalen – en voor de eerste keer na twee maanden weer rijden… – en hopelijk weer aan het werk mogen gaan! 🤞

Zijn jullie blij met ‘het nieuwe jaar’? Goe gevierd?

Also: Happy 2019!

Lijstjes Personal

X-mas wishlist!

Ik ben nog steeds geen kerst/eindejaarsperiode/wintermens. Punt. Ik geef toe dat zo’n kerstboom in huis gezellig is en dat ik geniet van kadootjes – zowel van krijgen maar mogelijks nog meer van geven aan de dochter, maar ik heb het er niet mee. Steek de opmerking “jullie wouden gewoon graag thuis zijn met de feestdagen” dus maar terug waar er nog minder licht schijnt dan nu buiten. ‘Cause integendeel.

OP MIJN LIJSTJE:

tickets voor ’40-’45. Ik zag enkele jaren geleden in de Nekkerhal de voorstelling ’14-’18 en was al wreed onder de indruk, ik hoor niets dan positiefs en het feit dat mijn overgrootvader (die stierf toen ik een jaar of 5 was maar die ik me nog herinner) die periode bewust meemaakte, speelt mee.
een ban.do medium planner. Deze, meerbepaald.
met bons voor kledij – especially Zara en CKS – kan je me altijd plezieren, ha!
evenals Ahava verzorgingsproducten. De hibiscus & fig douchegel en bodylotion. Mmmmh.
een Mary Poppins bedel van Pandora.
de Pinnig kapstok van IKEA. Ideaal in onze gang, naast de voordeur. Met plek voor jassen, voor schoenen en om op te zitten op onze schoenen aan te doen. #goodbyezandindegang
een Yumbox lunchbox. Niet voor de dochter, wel voor mezelf.
een hoesje voor mijn met-mijn-verjaardag-gekregen-long-time-wishlisted-e-reader.
deze tas (mok, Nan). Op mijn lijf geschreven.
een saunadate, met het lief. Datisalzolanggeledendatikhetmenietherinner.

Ne schonen balans tussen praktisch en persoonlijk, zegt. 😉

Wat staat er op jullie lijstje?

Lijstjes Personal

Bless you november.

Ik deed in november niet erg veel, buiten de nodige rust nemen. Ik kón ook niet zo veel. Maar dat betekent niet dat er geen mooie momenten zijn geweest. Momenten waar ik dankbaar voor ben. Heel erg dankbaar.

DE GELUKJES VAN NOVEMBER

Een orthopedisch en medisch team om U tegen te zeggen. Zowel de gespecialiseerde handchirurg, als de anderen die op mijn ziekenhuiskamer zijn gepasseerd; voor het fixen en opvolgen van mijn arm. Voor het benadrukken van het feit dat ik diabetespatiënt ben. Voor de goede zorgen. 💛
Nog steeds de steun die ik krijg van vrienden/familie/collega’s.
Mijn mama. Die er altijd was, maar wéér eens wat tanden bij zet. Om mijnen bos haar te wassen, om te chauffeuren, om voor M te zorgen, om te koken. En nog zoveel meer. Om er te zijn.
Een bananendoos + kaders met oude foto’s ontvangen, waarvan de meesten samen met mijn papa.
Veel chips. Hoezo emo-eter?
De derde verjaardag van Viktor, broer van het lief’s petekindje. En nen held!
Ons bad!
Veel lezen. Rust in het hoofd.
Tickets bestellen voor de Backstreet Boys. Ge waart ne 90s bakvis of ge waart het niet.

Genoeg over mij, hoe gaat het met joellie?

Lijstjes Personal

Still.. Bless you oktober.

Mijn maand oktober werd niet zo goed en veel te krachtig afgesloten, zoals jullie konden zien op mijn Insta-stories en profiel^*. Typen gaat niet makkelijk, maar laat ons zeggen dat het ondertussen genoeg is geweest met being a couch potato. Ja ik ben revaliderende, ja ik ben nog moe – zowel fysiek als mentaal – en veel dingen zijn op dit moment moeilijk – of beter gezegd: niet vanzelfsprekend. Zo kan ik niet gaan dansen op maandagavond, mag/kan ik voorlopig niet aan het werk (op mijn spliksplinternieuwe bureau) en is onze auto… voor de schroothoop.

^{* zowel het spaakbeen als de ellepijp van mijn rechterarm waren gebroken, én er was een open fractuur. Ik ging van ziekenhuis naar ziekenhuis – door omstandigheden als diabeet zijnde en een beter gevoel, werd opgenomen en ging aan de pijnpomp. Een dag later werd ik geopereerd en kwam erg slecht uit de narcose. Half november werd er nog een kleine breuk vastgesteld in mijn linkerduim.}

Maar ik herhaal: ik ben er nog. Ik ben er nog. Het had wel degelijk anders kunnen aflopen.

Met vertraging, post ik mijn maandelijkse, persoonlijke oktober blessings: de meest gelukzalige, meest waardevolle en meest positieve momenten. De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb.

DE GELUKJES VAN OKTOBER

Tickets kunnen bestellen voor P!NK. Niet voor Werchter, wel voor Amsterdam! #weekendtrip
Mijn verjaardag. De volle 35, begot!
Een e-reader krijgen van hubs voor mijn verjaardag 😉
Prachtige nazomerdagen.
De onbekende mevrouw die mij bijstond vlak na het ongeluk. Ik weet niet van waar ze kwam, ik weet niet hoe ze heet, maar ze was er. Pratend, geruststellend, kalmte brengend. Eeuwige dank.
Ook de andere personen die zijn gestopt (?), mij uit de auto hielpen, … Oprecht bedankt.
Een avondje keuvelen met middelbare school BFF’s.
Een diner’tje met hogeschool friends.
Dé verhuis (zie boven).
De steun van mijn nieuwe collega’s, vriendinnen, familie.
Oude foto’s (maar echt: oúde foto’s he!) herontdekken, thanks to nonkel Karl.
Nazomeren in Planckendael, met mini, maxi en petekindje & co.
Het petekindje dat stapt! Alleen! #gowiththeflo
De eerste cultuurcentrum-voorstelling van het seizoen, een heerlijke voorstelling van Kamal Kharmach. Held.
M die het supergoed doet op de zwemles. Proud mummy over here!
Éclairs.

Fun Lijstjes

Pet peeves part II.

Even geleden schreef ik deze post. Blijkt dat er nog wel meer onbenullige dingen zijn waar ik mij mateloos aan kan ergeren. First world problems, i know.

“A pet peeve or pet aversion is a minor annoyance that an individual identifies as particularly annoying to them, to a greater degree than others may find.”

DEEL 2:

Mensen die in het midden van de markt/braderij/straat/… blijven staan. Om een babbel te doen, om te zien wat er op dat plakkaatje ginder staat, … Ga. Opzij. Staan.
Het aanhoudende gezeur over mijn cola light verslaving. Want daar zit aspartaam in EN DAAR KRIJGT GE WEL KANKER VAN HE. Wel, die hoeveelheid is verwaarloosbaar én ik ben diabeet, remember. Als ik échte cola drink, lig ik op de grond. Ja, ik weet dat ik al-tijd water zou kunnen drinken, maar ik geef toe dat ik daar geen karakter voor heb. Zelfs ni ‘ni genoeg karakter’ he, gewoon GEEN.
De digicorder die ineens reageert in slow motion. Hele slowe motion.
De arbeiders van niet-nader-genoemde-bussen-en-vrachtwagens-fabriek die naar hun auto’s LOPEN om eerst te zijn en daarbij los het – altijd vrij drukke – kruispunt over lopen. LO-PEN.
Wanneer je iets over jezelf vertelt, mensen onderbreken met ‘ja maar IK..’ om aan zelfbeklag te doen óf te vertellen dat ze ooit iets-gelijkaardigs-hebben-meegemaakt-maar-dan-nog-50x-erger.
Zachtgekookte eitjes waar nog wat blubber bovenop ligt. Bweik.
Mensen die eten met hun mond open.
Chauffeurs die al op hun rem gaan 2km voor ze aan het rode licht/de straat waar ze in moeten/hun oprit/… zijn.
Chauffeurs die quasi stilstaan op de baan vooraleer ze effectief afslaan.
Mensen die klappen wanneer het vliegtuig landt. It’s his job.