Ik schreef deze post een drietal weken geleden. Vandaag voegde ik een aantal dingen toe & pastte ik wat dingen aan. Niets is onoverkomelijk en wij zijn nog allemaal gezond – dus ik ben dankbaar. Maar dat betekent niet dat ik mij niet eens mag ergeren, right? En wees blij dat het hierbij blijft, het was bijna echt ne rant-post geworden. Oeps.

Ik heb me de voorbije weken geërgerd aan bepaalde berichten. Ook ik dacht dat het ‘allemaal niet zo erg’ was, en een ‘te overwinnen griepje’ – maar daar ben ik snel van afgestapt. Nu denk ik vooral “doe wat ge moet doen & blijft in uw kot begot“, hoop ik op een zonnige zomer & onthou ik “ook dit gaat overgaan”. Wanneer en hoe snel en in welke volgorde, dat weten we niet. Maar ooit is deze situatie voorbij.

Om even terug te komen op die ergernissen, dat was de ideale binnenkopper voor een nieuwe pet peeves post.
The corona edition.

“A pet peeve or pet aversion is a minor annoyance that an individual identifies as particularly annoying to them, to a greater degree than others may find.”

DEEL 5:

• Het begon al met die kwispels die nog efkes een dagje gingen schransen en shoppen in (het door mij geliefde) Sluis.
• Alsook met degenen die nog ‘een laatste keer de plaatselijke horeca wouden steunen’.
• Fietsers die de social distancing regel niet respecteren, en té dicht passeren.
• Wandelaars die geen moeite doen om de social distancing regel te respecteren.
  Ik steek zelf – indien mogelijk – de straat over. Neen, dat is niet omdat ik vies ben van u.
• Nog werkblaadjes en dingen krijgen van school, dan zien dat dat 83 pagina’s zijn.
  Ne printer hebben zonder inkt.
• Een afwasmachine die stuk gaat op dag 1 van de maatregelen.
  Neen, afwassen is niet erg. Maar ook niet tof hé. En mijn handen zijn uitgedroogd.
• Ik werk al vrij veel van thuis uit, maar geen collega’s meer zien = meh.
• Onze puppy zou vorig weekend thuis komen. We konden niet gaan kiezen (krijgen wel foto’s van de kroost :aaahmaahgaaaad) en deden dat ‘van op afstand’, maar wanneer hij er eindelijk zal zijn… ?
• Niet kunnen shoppen. Jup, egoïstisch, maar ge weet toch waar ik werk? En wat ik zie passeren? Ah. 😆
• Degenen niet begrijpen dat ge beter NIET uwe auto neemt om ergens in een ander natuurgebied te gaan wandelen/naar de kust rijdt/…
• Geen f(r)amily of petekindjes zien.
• Geen nonna van dichtbij zien.
• De twee keffende honden van de buren. ER. IS. NIEMAND.
• Lockdownfeestjes? Whut?
• Geen frietjes want ons stamfrituur is gesloten.
• Geen terrasjes doen.
• Slapeloze nachten. Door mijn insulinepomp/sensor, maar evengoed door mijn hoofd.
• Geannuleerde concerten, optredens etc.
• Nooit een momentje alleen (thuis). Maar mijn fiets is weer in orde, zoals je zag op Insta – dus ik ga daar mijn momentjes pikken. En hopen dat daardoor de #coronakilos ook een kleiin beetje slinken.
• Een reis boeken op Black Friday (in november, yes) en voelen dat we die 1e juli niet zullen vertrekken.

Bij vorige posts schreef ik: not you, it’s me.
Aan degenen die zich aangesproken voelen bij bepaalde punten: it IS you.

Andere puntjes zijn zaken waar ik ‘dipjes’ door heb, bij momenten. I repeat: niks onoverkomelijks. Wij zijn gezond.
En wij zoeken gezond te blijven, al moeten wij nog 10 weken extra in ons kot blijven.

Maar liever niet, dat begrijpt ge.

Aanvullingen, iemand?