Lijstjes Archieven - hoofdstukdrie

Bless you January.

En toen viel mijne frang… zelfs mijn maandoverzicht niet gepost. Schandalig.

Dus ik presenteer u, met een week retard: de hoogtepunten van januari! Mijn meest gelukzalige, meest waardevolle en meest positieve momenten. De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb. ❣️

^{Blurry but perfect.}

DE GELUKJES VAN JANUARI:

Op Nieuwjaarsdag een gewéldige vacature tegenkomen – solliciteren – de job hebben.
Starten en dadelijk warm ontvangen worden.
Er nog een keer of 5 van overtuigd worden dat dit echt quasi de droomjob is for me.
Veel dankjewellekes krijgen, en al snel. – Misschien klinkt dat vreemd, maar ik zat 12 jaar ergens anders en daar kwam die dankjewel nooit ofte nimmer ofte zelden. Goed voor’t gemoed zenne.
Een supertof team ontmoeten (en dan heb ik ze nog niet allemaal ontmoet he!)
Al direct mee mogen naar de modebeurs in Amsterdam.
Niet-biologische-blonde-zus Kirsten al mee mogen nemen voor de fotoshoot. Topmodel. Zelfs met blokjes.

EN DIT WAS ER OOK NOG:

Mijn petekindje dat naar school gaat.
En daar direct een heel entourage achter haar gat heeft met Mado & haar BFF. 🥰
Streetdance’n met oog op ‘HET TOONMOMENT’. Ja dat moet in drukletters. Who’s coming?
Nieuwe outfits! AHJA.
Een uiterst positief gesprek bij Starterslabo.
Eigenlijk mogen starten in het Labo-traject van Starterslabo.
Tickets scoren voor Alicia Keys in juni. Last time i was very pregnant.
Een workshop dance hall tijdens de dansdag van Movere. Drie dagen stijve billen, jawel.
Starten met een “Life Reboot” bij een personal trainer vlakbij. We zijn ondertussen twee weken later, drie kg minder en veel fitter in het lijf en in het hoofd. Ik mis alleen soms chipskes. 🤷‍♀️
11 jaar samenzijn met het lief.
(en niet op die dag, maar) eindelijk nog eens daten met het lief. Het was niet van uitgebreid dineren maar van Vleeshalle, gevolgd door een avondje cinema – lekker nostalgisch. Randnoot: ik zie alleen Bad Boys graag als het gaat over actiefilms. Neem Martin Lawrence en Will Smith en alle humor weg, en ik denk “really?”.
Er is een hondje ‘op komst’. Het is te zeggen… de echo toont 6 puppies. Waarbij wss eentje voor ons.
Vermoedelijke bevallingsdatum: 21 februari. 🐶 [een ruwharige teckel it is]

Genoeg over mij – hoe gaat het met jullie?
Ik geef eerlijk toe dat ik niet geschreven maar ook niet echt (bij)gelezen heb… Oops.

Lijstjes

Bless you december.

De maand december was overall druk. Zowel in de ontspannende, als de inspannende zin. Zowel in mijn lijf, als in mijn hoofd. Laat ons wensen dat 2020 voor iedereen a-ma-zing mag zijn. Met een goede gezondheid, weinig shocks, veel liefde en mooie momenten.

Het maandoverzicht: kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb. ❣️

^{Piloot piloot – ik word pi pi piloot!}

DE GELUKJES VAN DECEMBER:

Een koopzondagje shoppen in Maastricht.
Bezoek van de goedheilig man. De buit: een Baby Born scooter, het Lego Friends Heartlake Hotel & een heruitvoering van de allereerste Polly Pocket (ter gelegenheid van haar 30e verjaardag).
Die laatste, die had moeder vermoedelijk zelf ‘in den tijd’.
Nieuwe Reebok sneakers scoren, mét korting.
Dubbel bezoek aan IKEA. Een eerste keer ter prospectie, een tweede keer met 2 volle karren.
Meer gezelligheid in onze living: check!
Een ticketswapke scoren voor de allereerste show van de (Samson&)Gert Afscheidsreeks.
Ja, dat doet mij werkelijk iets. Veel.
Kerstworkshoppen bij vriendin Manon.
Miss Mado die haar eerste brevetten zwemt (25 & 50m).
Het Jungle Book Light Festival bezoeken op kerst. McDo eten achteraf. #kerstmenuonpoint
Een kerstvakantie die zorgt voor moeder-dochter- als gezinsmomentjes. 💚
Frozen II kijken in de cinema, samen met haar meter en het lief’s petekind.
Nieuwjaarzingen in de omliggende straten met la nonna, en afsluiten met ne warme choco (met chocolaatjes!) bij het café aan de overkant.
M die gaat spelen bij de andere M en andersom. BFF’s for life.
Appekes op kerstavond.
Appekes op een impro-kerstetentje met meetje, nonkel F en F (zijnde: mijn petekindje).
Appekes op oudejaarsavond. En cava.
Enkele uurtjes Ketnet Brandt Weer in Heist-op-den-Berg. Na Samson. De eerste zaterdag van de vakantie.
Vakantie goed ingezet, zegt.
Positieve feedback naar mezelf, over de nieuwe insulinepomp. Hoe ge het ook draait of keert, het is aanpassen en niet zo simpel dan het lijkt. Of dan ik het meestal doe uitschijnen. The diabetic struggle is real.
Een tweede positief oudercontact.
Een eerste rapport MET PUNTEN EN WAUW! Go Mado! *zwiert met pomponnen*

Dat ik blij ben dat ‘die dagen’ weer door zijn. Ik heb er niet veel mee, met kerstballen en kindeke Jezus en nieuwjaren en vuurwerk en en.. geef mij maar langere dagen. Lente. Vitamine D.

Januari brengt een workshop dancehall (benieuwd!), een avond Bart Peeters Deluxe en wat allergietesten (meh).

Jullie klaar voor het nieuwe jaar?

Lijstjes

Bless you november.

Mijn maandelijkse, persoonlijke terugblik: de meest gelukzalige, meest waardevolle en meest positieve momenten. De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb. ❣️

DE GELUKJES VAN NOVEMBER:

Het ondernemen van stappen in het ondernemersschap, begot! Zoals u had verwacht: later meer.
Dinnerdaten met middelbare school vriendinnen. Concreet: wij deelden enkel het 1e en 2e middelbaar, ik ging destijds samen met onze hond bij één van hen op logement, en wij kunnen nog steeds alles tegen elkander zeggen. Veel hartjes voor deze twee.
Een namiddagje Assepoester musical met M.
Een nieuwe insulinepomp en sensor, gekoppeld aan elkaar ENAL!
You have to be a diabetic to understand the excitement about this, yes.
Een namiddagje medebloggers ontmoeten irl. En al direct zot doen met foto’s, want het was in de Smile Safari, ha!
Boekenbeurzen met lief & kind. Idolen ontmoeten. Hij Olivier Verhaeghe, zij Meneer de Uil, ik Ish Aït Hamou. En Urbanus!
De jaarlijkse Kinderplaneet-uitstap naar de Sint. En hulpsinten die met een tweede auto rijden en al wat prospectie en inkopen doen, ja.
Een veredeld kunstwerk van uw lagere school ontdekken – wanneer ge naar het oudercontact moet. Check Insta.
Een schitterend oudercontact, waarbij mijn moederlijke fierheid ongekende hoogtes bereikt.
Mee op foodblog-kook-brunch-voormiddag met Manon. #goedgegeten
Het superhelden-verjaardagsfeest van ons Viktorreke.
Mogen stoppen met de kine! JA! Na bijna een jaar, wekelijks meerdere keren – is de soepelheid van mijn rechterpols goed. Dat kan nog verbeteren, en misschien komt er binnenkort opnieuw een reeks aan – maar voorlopig ben ik even ‘vrij’. De kracht in mijn pols… die is weg. Poof, just like that.

En ondertussen zingen we:
🎶 Zie ginds komt de stoomboot…

Hier tellen we alvast af (wij zijn allemaal heel braaf geweest)!

Fun Lijstjes

Pet peeves part IV.

It has been a while, maar deze week irriteerde ik me weer aan vanalles en nog wat – niet altijd even ‘hard’, niet altijd even nodig. Maar het gaf voer voor mijn verwaarloosd blogkindeken!

“A pet peeve or pet aversion is a minor annoyance that an individual identifies as particularly annoying to them, to a greater degree than others may find.”

DEEL 4:

Komkommers in plastic.
Het “we horen elkaar nog he!” van ex-collega’s. Die ge dan zelden tot nooit hoort. Ik viseer niemand, en ik besef dat iedereen een druk leven heeft – maar dat betekent niet dat ik dat soms niet mis.
Geblokkeerd worden door ex-collega’s die ge nooit iets hebt misdaan.
Althans, dat denk ik. Maar ze mogen het altijd zeggen indien het wel zo was.
Ouders die minstens 5 meter VOOR hun kind lopen en hun kind ook nog eens langs de straatkant laten lopen.
Wilt ge dat die overreden wordt misschien?
Auto’s die perfect rechts langs hun voorligger kunnen passeren die wil afslaan naar links, maar wachten.
En nog wachten. En nog wat wachten. En gij die erachter staat. Te wachten.
Het verkeer.
Overdreven-met-mond-open-kauwende-kauwgomkauwers.
Mijn laptopscherm dat plots weer werkt. En dan weer niet.
Dat het weerbericht zegt dat het de hele dag zal regenen. Dat ge toch karakter hebt en te voet – met paraplu – op pad gaat naar ziekenfonds/winkel/… & ge met natte schoenen en een bekladde jeans weer thuiskomt. Dat 5 minuten later de zon begint te schijnen. En blijft schijnen voor de rest van de dag. Waarom dan?!
Mensen die hun kerstboom al hebben staan.
Mensen die hun voeten niet opheffen terwijl ze stappen. Slef slef slef… HEF.UW.VOETEN.OP.
De hoeveelheid post/mail die ik ontvang, beginnende met ‘de heer’…
Zelfs bij briefwisseling in verband met mijn ongeluk – i kid you not.
Mensen aan de kassa die al in uw nek hijgen terwijl je nog aan het inladen bent/nog moet betalen
– met bancontact ja. Dus aan dat ‘bakske’ waar ge bijna op zit.
Mensen die voor de zekerheid 5x op het knopje van de lift duwen. Ze gaat daardoor niet sneller komen nee.
Mensen.

Voel u nog steeds niet persoonlijk aangesproken (vooral die met een kerstboom!) en nuanceer.
It’s not you, it’s me. 😀

De andere delen lees je hier.

Lijstjes Personal

Bless you oktober.

Oktober is niet mijn beste maand. Nooit eigenlijk. Op 17 oktober verjaar ik, dat doe ik al twintig jaar zonder papa. 28 oktober is de dag waarop ik mijn grootvader verloor, eveneens twintig jaar geleden. De twee belangrijkste mannen in mijn leven. Weg. Op amper zes maanden tijd.

De laatste dag van oktober is de dag van de crash, nu één jaar geleden. De laatste dagen heb ik een rechterpols die pijn doet, zonder dat ik abnormale dingen deed of zware dingen tilde, … Nog steeds breng ik wekelijks bezoek aan de kinesist. Mijn soepelheid is relatief ok, kracht heb ik weinig tot niet. Veel – letterlijk – schrijven zorgt al snel voor pijn en ik zal hier mogelijks nog jaren – om niet te zeggen voor de rest van mijn leven – last van ondervinden.

Oktober is mentaal een ding en zal dat altijd blijven. Met (vele) tranen maar gelukkig ook met gelukzalige, waardevolle en positieve momenten. Momenten waar ik ontzettend dankbaar voor ben. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb.

DE GELUKJES VAN OKTOBER:

Het lief dat zijn derde marathon loopt, en zichzelf daar tegenkwam.
Tranen van ontlading bij hem, die zorgden voor halve tranen van ontlading en trotsheid bij mij.
Mado die een hele dag babbelt over ‘zelf chocola maken’ en dan haar eigen reep Tony samenstelt. Witte chocolade met knettersuiker (off course!), ananas en caramel. Ik besef, als ge dat leest denkt ge bweik – maar eigenlijk was dat ferm goe!
Dik slagen voor mijn theoretisch examen grafisch ontwerp! Eigen stoef stinkt en ik knijp mijn neus nu even dicht, maar met een gemiddelde van 74% op mijn praktische opdrachten en een score van 28/30 op mijn theorie – ben ik een stinkend, gelukkig mens.
Uitkijken naar zaterdag, de dag waarop een koffiedate met een medeblogster zal uitdraaien tot een uitstap Smile Safari met nog meer medeblog(g)(st)ers! Hashtag spannend!
Nieuwe schoenen. Die ik niet nodig had.
Een nieuw jurkje, rokje en blouse. Die ik niet nodig had.
Brunchen bij MOOY, met mijn niet-bloedverwante blonde zus en wel-bloedverwante blonde dochter.
Een veneuze duplex (google it!) laten doen en te horen krijgen dat ik “wel hele fijne aders heb, dus dat het zeker geen spataders zijn”. Zo oud ben ik nu ook niet geworden, nee. No offense trouwens, ik weet dat ge niet per se “oud(er)” moet zijn om spataders te krijgen.
Nog een nazomers dagje of drie.
Een avondje Els de Schepper met la nonna. We hebben gelachen, we hebben gehuild. Wat een vrouw. Een heldin.
Orde scheppen in de speelgoedkast. (= rust in het hoofd)
Twee daagjes met het lief, aan de Zeeuwse Kust. Rust. Lekker eten, heerlijk slapen. Rust.
Sintboekjes in de brievenbus.
Mado’s tekening op Ketnet!

Sinds vandaag staat de chauffage aan (ja, nu pas!) en ik begin eindelijk een beetje gewoon te worden aan het feit dat de zomer gedaan is *boehoe*, voor zover dat kan. Over kerstballen en -bomen denk ik nog niet na – in tegenstelling tot vele anderen zo blijkt, en ik vind het veel te snel donker. Maar bon. Dat is’t leven zeker? 😀