Ik deed in november niet erg veel, buiten de nodige rust nemen. Ik kón ook niet zo veel. Maar dat betekent niet dat er geen mooie momenten zijn geweest. Momenten waar ik dankbaar voor ben. Heel erg dankbaar.

Mijn maandelijkse, persoonlijke terugblik: de meest gelukzalige, meest waardevolle en meest positieve momenten. De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb.

DE GELUKJES VAN NOVEMBER

• Een orthopedisch en medisch team om U tegen te zeggen. Zowel de gespecialiseerde handchirurg, als de anderen die op mijn ziekenhuiskamer zijn gepasseerd; voor het fixen en opvolgen van mijn arm. Voor het benadrukken van het feit dat ik diabetespatiënt ben. Voor de goede zorgen. 💛
• Nog steeds de steun die ik krijg van vrienden/familie/collega’s.
• Mijn mama. Die er altijd was, maar wéér eens wat tanden bij zet. Om mijnen bos haar te wassen, om te chauffeuren, om voor M te zorgen, om te koken. En nog zoveel meer. Om er te zijn.
• Een bananendoos + kaders met oude foto’s ontvangen, waarvan de meesten samen met mijn papa.
• Veel chips. Hoezo emo-eter?
• De derde verjaardag van Viktor, broer van het lief’s petekindje. En nen held!
• Ons bad!
• Veel lezen. Rust in het hoofd.
• Tickets bestellen voor de Backstreet Boys. Ge waart ne 90s bakvis of ge waart het niet.

Genoeg over mij, hoe gaat het met joellie?

Mijn maand oktober werd niet zo goed en veel te krachtig afgesloten, zoals jullie konden zien op mijn Insta-stories en profiel^*. Typen gaat niet makkelijk, maar laat ons zeggen dat het ondertussen genoeg is geweest met being a couch potato. Ja ik ben revaliderende, ja ik ben nog moe – zowel fysiek als mentaal – en veel dingen zijn op dit moment moeilijk – of beter gezegd: niet vanzelfsprekend. Zo kan ik niet gaan dansen op maandagavond, mag/kan ik voorlopig niet aan het werk (op mijn spliksplinternieuwe bureau) en is onze auto… voor de schroothoop.

^{* zowel het spaakbeen als de ellepijp van mijn rechterarm waren gebroken, én er was een open fractuur. Ik ging van ziekenhuis naar ziekenhuis – door omstandigheden als diabeet zijnde en een beter gevoel, werd opgenomen en ging aan de pijnpomp. Een dag later werd ik geopereerd en kwam erg slecht uit de narcose. Half november werd er nog een kleine breuk vastgesteld in mijn linkerduim.} 

Maar ik herhaal: ik ben er nog. Ik ben er nog. Het had wel degelijk anders kunnen aflopen.

Met vertraging, post ik mijn maandelijkse, persoonlijke oktober blessings: de meest gelukzalige, meest waardevolle en meest positieve momenten. De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb.

DE GELUKJES VAN OKTOBER

• Tickets kunnen bestellen voor P!NK. Niet voor Werchter, wel voor Amsterdam! #weekendtrip
• Mijn verjaardag. De volle 35, begot!
• Een e-reader krijgen van hubs voor mijn verjaardag 😉
• Prachtige nazomerdagen.
• De onbekende mevrouw die mij bijstond vlak na het ongeluk. Ik weet niet van waar ze kwam, ik weet niet hoe ze heet, maar ze was er. Pratend, geruststellend, kalmte brengend. Eeuwige dank.
• Ook de andere personen die zijn gestopt (?), mij uit de auto hielpen, … Oprecht bedankt.
• Een avondje keuvelen met middelbare school BFF’s.
• Een diner’tje met hogeschool friends.
• Dé verhuis (zie boven).
• De steun van mijn nieuwe collega’s, vriendinnen, familie.
• Oude foto’s (maar echt: oúde foto’s he!) herontdekken, thanks to nonkel Karl.
• Nazomeren in Planckendael, met mini, maxi en petekindje & co.
• Het petekindje dat stapt! Alleen! #gowiththeflo
• De eerste cultuurcentrum-voorstelling van het seizoen, een heerlijke voorstelling van Kamal Kharmach. Held.
• M die het supergoed doet op de zwemles. Proud mummy over here!
• Éclairs.