Lijstjes Archieven - Pagina 2 van 11

Still.. Bless you oktober.

Mijn maand oktober werd niet zo goed en veel te krachtig afgesloten, zoals jullie konden zien op mijn Insta-stories en profiel^*. Typen gaat niet makkelijk, maar laat ons zeggen dat het ondertussen genoeg is geweest met being a couch potato. Ja ik ben revaliderende, ja ik ben nog moe – zowel fysiek als mentaal – en veel dingen zijn op dit moment moeilijk – of beter gezegd: niet vanzelfsprekend. Zo kan ik niet gaan dansen op maandagavond, mag/kan ik voorlopig niet aan het werk (op mijn spliksplinternieuwe bureau) en is onze auto… voor de schroothoop.

^{* zowel het spaakbeen als de ellepijp van mijn rechterarm waren gebroken, én er was een open fractuur. Ik ging van ziekenhuis naar ziekenhuis – door omstandigheden als diabeet zijnde en een beter gevoel, werd opgenomen en ging aan de pijnpomp. Een dag later werd ik geopereerd en kwam erg slecht uit de narcose. Half november werd er nog een kleine breuk vastgesteld in mijn linkerduim.}

Maar ik herhaal: ik ben er nog. Ik ben er nog. Het had wel degelijk anders kunnen aflopen.

Met vertraging, post ik mijn maandelijkse, persoonlijke oktober blessings: de meest gelukzalige, meest waardevolle en meest positieve momenten. De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb.

DE GELUKJES VAN OKTOBER

Tickets kunnen bestellen voor P!NK. Niet voor Werchter, wel voor Amsterdam! #weekendtrip
Mijn verjaardag. De volle 35, begot!
Een e-reader krijgen van hubs voor mijn verjaardag 😉
Prachtige nazomerdagen.
De onbekende mevrouw die mij bijstond vlak na het ongeluk. Ik weet niet van waar ze kwam, ik weet niet hoe ze heet, maar ze was er. Pratend, geruststellend, kalmte brengend. Eeuwige dank.
Ook de andere personen die zijn gestopt (?), mij uit de auto hielpen, … Oprecht bedankt.
Een avondje keuvelen met middelbare school BFF’s.
Een diner’tje met hogeschool friends.
Dé verhuis (zie boven).
De steun van mijn nieuwe collega’s, vriendinnen, familie.
Oude foto’s (maar echt: oúde foto’s he!) herontdekken, thanks to nonkel Karl.
Nazomeren in Planckendael, met mini, maxi en petekindje & co.
Het petekindje dat stapt! Alleen! #gowiththeflo
De eerste cultuurcentrum-voorstelling van het seizoen, een heerlijke voorstelling van Kamal Kharmach. Held.
M die het supergoed doet op de zwemles. Proud mummy over here!
Éclairs.

Fun Lijstjes

Pet peeves part II.

Even geleden schreef ik deze post. Blijkt dat er nog wel meer onbenullige dingen zijn waar ik mij mateloos aan kan ergeren. First world problems, i know.

“A pet peeve or pet aversion is a minor annoyance that an individual identifies as particularly annoying to them, to a greater degree than others may find.”

DEEL 2:

Mensen die in het midden van de markt/braderij/straat/… blijven staan. Om een babbel te doen, om te zien wat er op dat plakkaatje ginder staat, … Ga. Opzij. Staan.
Het aanhoudende gezeur over mijn cola light verslaving. Want daar zit aspartaam in EN DAAR KRIJGT GE WEL KANKER VAN HE. Wel, die hoeveelheid is verwaarloosbaar én ik ben diabeet, remember. Als ik échte cola drink, lig ik op de grond. Ja, ik weet dat ik al-tijd water zou kunnen drinken, maar ik geef toe dat ik daar geen karakter voor heb. Zelfs ni ‘ni genoeg karakter’ he, gewoon GEEN.
De digicorder die ineens reageert in slow motion. Hele slowe motion.
De arbeiders van niet-nader-genoemde-bussen-en-vrachtwagens-fabriek die naar hun auto’s LOPEN om eerst te zijn en daarbij los het – altijd vrij drukke – kruispunt over lopen. LO-PEN.
Wanneer je iets over jezelf vertelt, mensen onderbreken met ‘ja maar IK..’ om aan zelfbeklag te doen óf te vertellen dat ze ooit iets-gelijkaardigs-hebben-meegemaakt-maar-dan-nog-50x-erger.
Zachtgekookte eitjes waar nog wat blubber bovenop ligt. Bweik.
Mensen die eten met hun mond open.
Chauffeurs die al op hun rem gaan 2km voor ze aan het rode licht/de straat waar ze in moeten/hun oprit/… zijn.
Chauffeurs die quasi stilstaan op de baan vooraleer ze effectief afslaan.
Mensen die klappen wanneer het vliegtuig landt. It’s his job.

Herkenbaar, niet?

Ik herhaal: Lees dit met nuance en voel je zeker niet persoonlijk aangesproken.
It’s not you, it’s me. 😉

Lijstjes

Bless you september.

Mijn maandelijkse, persoonlijke terugblik: de meest gelukzalige, meest waardevolle en meest positieve momenten. De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb. ❣️

DE GELUKJES VAN SEPTEMBER

M’s eerste schooldag in de laatste kleuterklas.
Ons jaarlijkse 4 non blondes-weekend. Lees: een Nederlander, een West-Vlaming en twee Heistse boerekes.
Een nazomers dagje Blankenberge (opgewaardeerd Blankenberge, vind ik!).
Starten op de nieuwe job!
Dirty Dancing op den televies.
De start van een nieuw dansjaar.
Toffe nieuwe collega’s! Hopla, al direct gefeatured enal.
Een namiddag Wijnegem, hoofzakelijk voor de mini – groeischeut n° 188 – maar zelf ook gescoord:
nieuwe teddy winterjas, dikke pull, leopardkleed. Want dat had ik nog niet, een teddy jas. *kuch*
Vrije dagen met geblesseerde hubby. Blessed – geblesseerd – hmz.
Ticketjes bestellen voor Eros Ramazotti, voor mezelf & la nonna aka superfan.
Ticketjes bestellen voor Years & Years, voor mezelf & het lief. #itsadate
Mijn cursus terug ter handen nemen. Ein-de-lijk. Dat ligt aan niks of niemand, alleen aan mezelf.
Een nieuwe profielfoto (nog niet helemaal content eigelijk, maar:) die veel likes krijgt. Omdat ik er nog zo goe uitzie voor mijne leeftijd uiteraard. Jong en fleurig. Zegt deze moeder die ook in’t weekend om 22u in hare nest steekt.

Daarbuiten hadden we het druk met nieuwe routines opbouwen & de nodige rust nemen tussendoor. #selfcare.

Oktober brengt mijn verjaardag (whoot!), de grote bureau-verhuis -en-opening
& hopelijk een brace voor het lief in plaats van een nieuwe gips. To be continued.

En hoe gaat het met joe?

Lijstjes Mama Personal

Want goed genoeg is dik ok.

Sinds een tijdje volg ik Kathleen, zowel Insta- als bloggewijs. Sinds een tijdje is ze gastblogger voor VIVA-SVV, in het kader van hun ‘goed genoeg ouderschap’. Tegenwoordig moet ge ’s morgens een Pinterestwaardige brooddoos tevoorschijn toveren, zien dat ge én vol-tijds kunt werken én uw kind toch niet naar de opvang moet én dat er vers eten op tafel staat. El-ke dag. Ik vergroot het hier enorm uit, maar het is een feit dat de verwachtingen ten opzichte van moeders ouders, hoog gespannen staan. Ik zeg: chapeau voor de mama’s die een hippe brooddoos vullen, maar evengoed voor de mama’s die simpele bokes smeren. Gelak ik.

Goedbedoelde raad en adviezen worden gegeven, maar ook commentaar. Zelf ben ik sinds vóór de geboorte van M, lid van een facebookgroep vol mama’s, waar al eens vergelijkingen passeerden over wat onze kinders wel of niet konden/kunnen voor hun leeftijd.

Terwijl het buikgevoel niet liegt. Dat ik/wij nog altijd het beste aanvoelen wat kan of niet kan, wat mag. Ook ik introduceer hierbij mijn fuck it-ouderschapslijstje. Een lijstje met dingen waar ik me niet schuldig over voel. Nah.

Aan tafel blijven zitten

Samen eten is gezellig, en doen we dagelijks. Maar M moet niet verplicht blijven zitten wanneer ze gedaan heeft met eten en wij niet. Soms eet ze nog een dessertje (fruit he peoples, fruit), soms blijft ze nog wat zitten tetteren, soms gaat ze van tafel.

Naaien

Ik kan zelfs geen knoop terug aanzetten. Ok, dat is iets anders dan naaien om te naaien maar you catch my drift. Ik vind het wel heel chique als ge dat kunt, een kleedje of verkleedkostuum uit uw naald/naaimachine toveren. Zoals Evy. 💙Lees meer

Lijstjes

Bless you august.

DE GELUKJES VAN AUGUSTUS

Nog mooie zomerdagen. Ok, het begint af te bouwen en ik vind dat allesbehalve tof, maar het was/is nog schoon. Zonder over de wespen te zagen.
Mado’s twee verjaardagsfeestjes – OP. DEZELFDE. DAG!
De trouw van onze ex-buren-als-vrienden. Ons in de zin van ‘mijn ouderlijke thuis’.
Een (h)eerlijk spontaan en vlot sollicitatiegesprek.
Twee dagen na dat gesprek, te horen krijgen dat IK DE JOB HEB.
Drie dagen na dat telefoongesprek, mijn contract te mogen tekenen.
Nog even vakantie vieren!
Een terrasjesdate met mini. Met croque’skes.
Cinemadaten met mini en maxi Deprez. Momentjes met ons drieën, ik leef daarvoor.
We zagen Janneman Robinson & Pooh, ik kan ‘em alleen maar aanraden. Zo schoon.
Het weerzien met klasgenoten tijdens de openklasdag vorige donderdag.
Een dagje Zoo met Mado.
Gewoon, wij twee, die ’s morgens op dat idee kwamen en even later op de trein zaten richting Antwerpen.
Nieuwe maagdelijk witte sneakers. Mét korting!
Insecure bingewatchen. #hoezitdatmetdienieuweaflevering
Het lief dat er nog relatief goed aan toe is na een ongelukkige val.
Een avondje Heist Zingt met nonna en niet-bloedverwante-zus K. In de gietende regen.
Waardoor we er niet veel zin in hadden, al volhardden we! Topavond.
De vijfde verjaardag van M.
Degenen die hielpen met de voorbereiding van die feestjesdag, al is het door M te ‘entertainen’
of door mee de tent op te zetten. Dank dank 🙏.