PERSONAL | HFDST 3

Bless you november.

Ik deed in november niet erg veel, buiten de nodige rust nemen. Ik kón ook niet zo veel. Maar dat betekent niet dat er geen mooie momenten zijn geweest. Momenten waar ik dankbaar voor ben. Heel erg dankbaar.

Mijn maandelijkse, persoonlijke terugblik: de meest gelukzalige, meest waardevolle en meest positieve momenten. De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb.

DE GELUKJES VAN NOVEMBER

Een orthopedisch en medisch team om U tegen te zeggen. Zowel de gespecialiseerde handchirurg, als de anderen die op mijn ziekenhuiskamer zijn gepasseerd; voor het fixen en opvolgen van mijn arm. Voor het benadrukken van het feit dat ik diabetespatiënt ben. Voor de goede zorgen. 💛
Nog steeds de steun die ik krijg van vrienden/familie/collega’s.
Mijn mama. Die er altijd was, maar wéér eens wat tanden bij zet. Om mijnen bos haar te wassen, om te chauffeuren, om voor M te zorgen, om te koken. En nog zoveel meer. Om er te zijn.
Een bananendoos + kaders met oude foto’s ontvangen, waarvan de meesten samen met mijn papa.
Veel chips. Hoezo emo-eter?
De derde verjaardag van Viktor, broer van het lief’s petekindje. En nen held!
Ons bad!
Veel lezen. Rust in het hoofd.
Tickets bestellen voor de Backstreet Boys. Ge waart ne 90s bakvis of ge waart het niet.

Genoeg over mij, hoe gaat het met joellie?

Lijstjes Personal

Still.. Bless you oktober.

Mijn maand oktober werd niet zo goed en veel te krachtig afgesloten, zoals jullie konden zien op mijn Insta-stories en profiel^*. Typen gaat niet makkelijk, maar laat ons zeggen dat het ondertussen genoeg is geweest met being a couch potato. Ja ik ben revaliderende, ja ik ben nog moe – zowel fysiek als mentaal – en veel dingen zijn op dit moment moeilijk – of beter gezegd: niet vanzelfsprekend. Zo kan ik niet gaan dansen op maandagavond, mag/kan ik voorlopig niet aan het werk (op mijn spliksplinternieuwe bureau) en is onze auto… voor de schroothoop.

^{* zowel het spaakbeen als de ellepijp van mijn rechterarm waren gebroken, én er was een open fractuur. Ik ging van ziekenhuis naar ziekenhuis – door omstandigheden als diabeet zijnde en een beter gevoel, werd opgenomen en ging aan de pijnpomp. Een dag later werd ik geopereerd en kwam erg slecht uit de narcose. Half november werd er nog een kleine breuk vastgesteld in mijn linkerduim.}

Maar ik herhaal: ik ben er nog. Ik ben er nog. Het had wel degelijk anders kunnen aflopen.

Met vertraging, post ik mijn maandelijkse, persoonlijke oktober blessings: de meest gelukzalige, meest waardevolle en meest positieve momenten. De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb.

DE GELUKJES VAN OKTOBER

Tickets kunnen bestellen voor P!NK. Niet voor Werchter, wel voor Amsterdam! #weekendtrip
Mijn verjaardag. De volle 35, begot!
Een e-reader krijgen van hubs voor mijn verjaardag 😉
Prachtige nazomerdagen.
De onbekende mevrouw die mij bijstond vlak na het ongeluk. Ik weet niet van waar ze kwam, ik weet niet hoe ze heet, maar ze was er. Pratend, geruststellend, kalmte brengend. Eeuwige dank.
Ook de andere personen die zijn gestopt (?), mij uit de auto hielpen, … Oprecht bedankt.
Een avondje keuvelen met middelbare school BFF’s.
Een diner’tje met hogeschool friends.
Dé verhuis (zie boven).
De steun van mijn nieuwe collega’s, vriendinnen, familie.
Oude foto’s (maar echt: oúde foto’s he!) herontdekken, thanks to nonkel Karl.
Nazomeren in Planckendael, met mini, maxi en petekindje & co.
Het petekindje dat stapt! Alleen! #gowiththeflo
De eerste cultuurcentrum-voorstelling van het seizoen, een heerlijke voorstelling van Kamal Kharmach. Held.
M die het supergoed doet op de zwemles. Proud mummy over here!
Éclairs.

Mind & Body Personal

Vragenrondje: Q&A deel 3!

Ik was het al bijna vergeten met al de drukte hier in mijn hoofd. Op tijd en stond rustpauzes inlassen, doe ik – kan je merken. Er verschijnt hier niet echt veel de laatste weken en ook op Instagram gaat het wat trager dan anders.. Omdat ik aan mezelf denk. En dat is nooit verkeerd, integendeel.

To get to the point: ergens begin zomer lanceerde ik een oproep en stelden lezers me enkele vragen. Een aantal daarvan beantwoordde ik hier en hier, anderen zweven in mijn concepten. Zoals deze van Evi.

HOE HET NU MET JE GAAT?

Ik voel me goed, ik voel me guuhoed – ‘k heb de kriebels in mn bloeehoeeed! 🎵

Het gaat toppie! Ok, ik heb het vrij druk op dit moment en verandering van werkritmes (langere dagen – vroeger er uit ’s ochtends en later thuis ’s avonds), zogenaamde ‘donkere dagen’, of zelfs het lief dat nog steeds thuis is.. heeft een invloed op mijn humeur, op mijn suikerwaarden, … op mijn leven. Maar sinds enkele maanden heb ik het gevoel dat alles op zijn plooi aan het vallen is. Of bijna op zijn plooi is. Al is er aan die pols van het lief wel nog wat plooiwerk. En uiteraard ben ik content dat wij elkaar meer zien, maar hoe ge het ook draait of keert – als dat niet de normale gang van zaken is, kruipt dat al eens in uw vel. Zowel bij mij als bij hem.

Het laatste jaar/anderhalf jaar leerde ik erg veel over mezelf, groeide ik en leerde ik om beter met bepaalde gevoelens en gedachten om te gaan. Vond ik de redenen waarom het even niet goed ging, leerde ik dingen te plaatsen. Nam ik beslissingen die voor mij de juiste zijn. Dat betekent niet dat ik nooit geen baaldag heb, die heb ik wel.. En die zijn best pittig. Maar die hebben we allemaal.

Wat ik doe? Ik bewaak mijn grenzen. Ik ontprikkel. Ik neem al eens sneller een pauze & adem in en uit.
Dat wasrek vol strijk gaat niet lopen, weetwel.

Ik vind die Joni 2.0 een vree toffe. En gelukkig is ze ook!Lees meer

Fun Lijstjes

Pet peeves part II.

Even geleden schreef ik deze post. Blijkt dat er nog wel meer onbenullige dingen zijn waar ik mij mateloos aan kan ergeren. First world problems, i know.

“A pet peeve or pet aversion is a minor annoyance that an individual identifies as particularly annoying to them, to a greater degree than others may find.”

DEEL 2:

Mensen die in het midden van de markt/braderij/straat/… blijven staan. Om een babbel te doen, om te zien wat er op dat plakkaatje ginder staat, … Ga. Opzij. Staan.
Het aanhoudende gezeur over mijn cola light verslaving. Want daar zit aspartaam in EN DAAR KRIJGT GE WEL KANKER VAN HE. Wel, die hoeveelheid is verwaarloosbaar én ik ben diabeet, remember. Als ik échte cola drink, lig ik op de grond. Ja, ik weet dat ik al-tijd water zou kunnen drinken, maar ik geef toe dat ik daar geen karakter voor heb. Zelfs ni ‘ni genoeg karakter’ he, gewoon GEEN.
De digicorder die ineens reageert in slow motion. Hele slowe motion.
De arbeiders van niet-nader-genoemde-bussen-en-vrachtwagens-fabriek die naar hun auto’s LOPEN om eerst te zijn en daarbij los het – altijd vrij drukke – kruispunt over lopen. LO-PEN.
Wanneer je iets over jezelf vertelt, mensen onderbreken met ‘ja maar IK..’ om aan zelfbeklag te doen óf te vertellen dat ze ooit iets-gelijkaardigs-hebben-meegemaakt-maar-dan-nog-50x-erger.
Zachtgekookte eitjes waar nog wat blubber bovenop ligt. Bweik.
Mensen die eten met hun mond open.
Chauffeurs die al op hun rem gaan 2km voor ze aan het rode licht/de straat waar ze in moeten/hun oprit/… zijn.
Chauffeurs die quasi stilstaan op de baan vooraleer ze effectief afslaan.
Mensen die klappen wanneer het vliegtuig landt. It’s his job.

Herkenbaar, niet?

Ik herhaal: Lees dit met nuance en voel je zeker niet persoonlijk aangesproken.
It’s not you, it’s me. 😉

Lijstjes

Bless you september.

DE GELUKJES VAN SEPTEMBER

M’s eerste schooldag in de laatste kleuterklas.
Ons jaarlijkse 4 non blondes-weekend. Lees: een Nederlander, een West-Vlaming en twee Heistse boerekes.
Een nazomers dagje Blankenberge (opgewaardeerd Blankenberge, vind ik!).
Starten op de nieuwe job!
Dirty Dancing op den televies.
De start van een nieuw dansjaar.
Toffe nieuwe collega’s! Hopla, al direct gefeatured enal.
Een namiddag Wijnegem, hoofzakelijk voor de mini – groeischeut n° 188 – maar zelf ook gescoord:
nieuwe teddy winterjas, dikke pull, leopardkleed. Want dat had ik nog niet, een teddy jas. *kuch*
Vrije dagen met geblesseerde hubby. Blessed – geblesseerd – hmz.
Ticketjes bestellen voor Eros Ramazotti, voor mezelf & la nonna aka superfan.
Ticketjes bestellen voor Years & Years, voor mezelf & het lief. #itsadate
Mijn cursus terug ter handen nemen. Ein-de-lijk. Dat ligt aan niks of niemand, alleen aan mezelf.
Een nieuwe profielfoto (nog niet helemaal content eigelijk, maar:) die veel likes krijgt. Omdat ik er nog zo goe uitzie voor mijne leeftijd uiteraard. Jong en fleurig. Zegt deze moeder die ook in’t weekend om 22u in hare nest steekt.

Daarbuiten hadden we het druk met nieuwe routines opbouwen & de nodige rust nemen tussendoor. #selfcare.

Oktober brengt mijn verjaardag (whoot!), de grote bureau-verhuis -en-opening
& hopelijk een brace voor het lief in plaats van een nieuwe gips. To be continued.

En hoe gaat het met joe?