PERSONAL | HFDST 3

Well that escalated quickly.

Dat er contradictie zit, tussen mijn laatste posts en mijn story enkele dagen geleden. Want zo ongeveer iedereen – ook ikzelf – ging er van uit dat ik niet aan de slag ging gaan in een nieuwe job, maar alles ging uitzoeken om zelfstandig aan het werk te gaan. En dat deed ik ook, dat uitzoeken. Ik nam contact op met de consulent ondernemen van VDAB, volgde de infosessies van Starterslabo en Syntra.. Bekeek de “menukaart” van Syntra… En ging op intake bij Starterslabo, zo’n twee weken geleden. Dat gesprek verliep uiterst positief en de start in februari – dat kwam in orde.

En plots verscheen er een vacature die ik niet kon laten schieten. Zo eentje die alles ademde wat ik zocht in een job. Een deeltijdse job die in het verlengde ligt van mijn studies & in een loodrechte lijn binnen mijn interessegebied. Tijdens het sollicitatiegesprek (met koffie!) voelde ik ‘droomjob‘ erg dicht in de buurt komen.

“Hold your horses, Joni – er zijn al veel teleurstellingen geweest het voorbije half jaar.”

“Als dat nu allebei goed verloopt? Wat dan?”

“Mijn gezond verstand zegt “kies de job” want meer zekerheid etc.”Lees meer

Lijstjes

Bless you december.

De maand december was overall druk. Zowel in de ontspannende, als de inspannende zin. Zowel in mijn lijf, als in mijn hoofd. Laat ons wensen dat 2020 voor iedereen a-ma-zing mag zijn. Met een goede gezondheid, weinig shocks, veel liefde en mooie momenten.

Het maandoverzicht: kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb. ❣️

^{Piloot piloot – ik word pi pi piloot!}

DE GELUKJES VAN DECEMBER:

Een koopzondagje shoppen in Maastricht.
Bezoek van de goedheilig man. De buit: een Baby Born scooter, het Lego Friends Heartlake Hotel & een heruitvoering van de allereerste Polly Pocket (ter gelegenheid van haar 30e verjaardag).
Die laatste, die had moeder vermoedelijk zelf ‘in den tijd’.
Nieuwe Reebok sneakers scoren, mét korting.
Dubbel bezoek aan IKEA. Een eerste keer ter prospectie, een tweede keer met 2 volle karren.
Meer gezelligheid in onze living: check!
Een ticketswapke scoren voor de allereerste show van de (Samson&)Gert Afscheidsreeks.
Ja, dat doet mij werkelijk iets. Veel.
Kerstworkshoppen bij vriendin Manon.
Miss Mado die haar eerste brevetten zwemt (25 & 50m).
Het Jungle Book Light Festival bezoeken op kerst. McDo eten achteraf. #kerstmenuonpoint
Een kerstvakantie die zorgt voor moeder-dochter- als gezinsmomentjes. 💚
Frozen II kijken in de cinema, samen met haar meter en het lief’s petekind.
Nieuwjaarzingen in de omliggende straten met la nonna, en afsluiten met ne warme choco (met chocolaatjes!) bij het café aan de overkant.
M die gaat spelen bij de andere M en andersom. BFF’s for life.
Appekes op kerstavond.
Appekes op een impro-kerstetentje met meetje, nonkel F en F (zijnde: mijn petekindje).
Appekes op oudejaarsavond. En cava.
Enkele uurtjes Ketnet Brandt Weer in Heist-op-den-Berg. Na Samson. De eerste zaterdag van de vakantie.
Vakantie goed ingezet, zegt.
Positieve feedback naar mezelf, over de nieuwe insulinepomp. Hoe ge het ook draait of keert, het is aanpassen en niet zo simpel dan het lijkt. Of dan ik het meestal doe uitschijnen. The diabetic struggle is real.
Een tweede positief oudercontact.
Een eerste rapport MET PUNTEN EN WAUW! Go Mado! *zwiert met pomponnen*

Dat ik blij ben dat ‘die dagen’ weer door zijn. Ik heb er niet veel mee, met kerstballen en kindeke Jezus en nieuwjaren en vuurwerk en en.. geef mij maar langere dagen. Lente. Vitamine D.

Januari brengt een workshop dancehall (benieuwd!), een avond Bart Peeters Deluxe en wat allergietesten (meh).

Jullie klaar voor het nieuwe jaar?

Fun Personal

Ik heb nog nooit.

Ja jongens, ik weet het ook niet. Maar er is duidelijk een blog- (ende Insta) inspiratiegebrek.
Dus ging ik op zoek naar stokjes. En ik vond dit heel leuk, dus steel ik ’em.

Ik heb nog nooit:

geskydived: omdat ik dat diabetesgewijs denk ik niet mag. Bovendien weet ik niet of ik zou durven.
Ik denk van wel, maar met een klein hartje.
mijn haar geverfd: omdat ik mijn eigen haarkleur echt mooi vind, en ik – hout vasthouden – voorlopig vrij goed gespaard blijf van veel grijze haren, haha.
gedoken: omdat ik dat diabetesgewijs niet mag. Ik weet ook niet precies waarom, maar skydiven en duiken waren absolute ‘no go’s’. Snorkelen deed ik wel, tussen de schildpadden en de dolfijnen in de Rode Zee.
geziplined: op het verlanglijstje though. Mijn lief heeft het altijd over ‘ik wil eens gaan kajakken in d’Ardennen’ en dat is de deal. Ik ga mee kajakken, als hij mee nen death ride doet. Bweik, kajakken.
een beugel gehad: you can tell, yes.
Het was ‘niet nodig’ maar ik heb 1 tand die wat achteruit staat, inclusief bijhorende complex.
een cruise gemaakt: want zo een ferry-overzet naar Engeland telt niet he. Het trekt me ook niet aan, cruises.
een celebrity ontmoet: althans toch geen ‘grote’ of gezellig gekeuveld.

Ik heb ooit:

iets gebroken: vorig jaar: mijn rechterpols, alsook breukje in linkerduim.
gespijbeld: bitter weinig wel. Ergens in het derde middelbaar de dag van of na (don’t remember) het Michael Jackson concert – dus met toestemming van ons moeder! – en tijdens mijn hogeschoolperiode hier en daar.
Zeker als je op vrijdagochtend amper 1u les hebt, en de vragen van dat examen krijgt.
een massage gekregen: meermaals.
een tattoo laten zetten: de eerste staat op mijn linkerpols sinds 2008, een M achter mijn linkeroor sinds 2014.
paardgereden: tellen de pony’s op de kermis?
een kind gebaard: ok ok, misschien niet letterlijk gebaard.
Maar ik had wel felle weeën – en onderging een keizersnede.
karaoke gezongen: wie niet?
gezwommen in een zee: zie hierboven. Al verkies ik een (zoetwater) zwembad.
een concert bijgewoond: één van mijn favoriete bezigheden. Op het programma volgende week: Samson,
in februari: Milow, in maart: Clouseau. HOERA!
sushi gegeten: mmmh sushi.
gevlogen: ik weet, we moeten denken aan onze ecologische voetafdruk. Maar ik gebruik het vliegtuig om op vakantie te gaan, omdat ik moet denken aan mijn mentale toestand. En ik doe op alle mogelijke manieren wél mijn best.
gekampeerd: Polé Polé Beach festival met kamperen, enkele jaren aan een stuk.
Niet altijd in even nuchtere toestand.
buiten de EU gereisd: Roemenië, Tunesië, Turkije, Egypte.
in een ambulance gelegen: zie puntje 1. Was a first.
een tv-debuut gemaakt: ik sta op een Comedy Casino-dvd, en kwam al eens in beeld ‘in het publiek zittende’. Acteerprestaties zijn er niet neen.
iets laten piercen: proud owner of een navelpiercing sinds 1999/2000 (ik weet niet hoe het komt, maar ik kan daar geen afscheid van nemen) & gaatjes in de oren. Ik overweeg een daith piercing. Zotte moeder!

_{Ik stal dit stokje bij Yet Another Blog, die haar inspiratie vond bij Annelies.}

En, hebt gij al eens geskydived? 😉

Lijstjes

Bless you november.

Mijn maandelijkse, persoonlijke terugblik: de meest gelukzalige, meest waardevolle en meest positieve momenten. De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb. ❣️

DE GELUKJES VAN NOVEMBER:

Het ondernemen van stappen in het ondernemersschap, begot! Zoals u had verwacht: later meer.
Dinnerdaten met middelbare school vriendinnen. Concreet: wij deelden enkel het 1e en 2e middelbaar, ik ging destijds samen met onze hond bij één van hen op logement, en wij kunnen nog steeds alles tegen elkander zeggen. Veel hartjes voor deze twee.
Een namiddagje Assepoester musical met M.
Een nieuwe insulinepomp en sensor, gekoppeld aan elkaar ENAL!
You have to be a diabetic to understand the excitement about this, yes.
Een namiddagje medebloggers ontmoeten irl. En al direct zot doen met foto’s, want het was in de Smile Safari, ha!
Boekenbeurzen met lief & kind. Idolen ontmoeten. Hij Olivier Verhaeghe, zij Meneer de Uil, ik Ish Aït Hamou. En Urbanus!
De jaarlijkse Kinderplaneet-uitstap naar de Sint. En hulpsinten die met een tweede auto rijden en al wat prospectie en inkopen doen, ja.
Een veredeld kunstwerk van uw lagere school ontdekken – wanneer ge naar het oudercontact moet. Check Insta.
Een schitterend oudercontact, waarbij mijn moederlijke fierheid ongekende hoogtes bereikt.
Mee op foodblog-kook-brunch-voormiddag met Manon. #goedgegeten
Het superhelden-verjaardagsfeest van ons Viktorreke.
Mogen stoppen met de kine! JA! Na bijna een jaar, wekelijks meerdere keren – is de soepelheid van mijn rechterpols goed. Dat kan nog verbeteren, en misschien komt er binnenkort opnieuw een reeks aan – maar voorlopig ben ik even ‘vrij’. De kracht in mijn pols… die is weg. Poof, just like that.

En ondertussen zingen we:
🎶 Zie ginds komt de stoomboot…

Hier tellen we alvast af (wij zijn allemaal heel braaf geweest)!

Fun Lijstjes

Pet peeves part IV.

It has been a while, maar deze week irriteerde ik me weer aan vanalles en nog wat – niet altijd even ‘hard’, niet altijd even nodig. Maar het gaf voer voor mijn verwaarloosd blogkindeken!

“A pet peeve or pet aversion is a minor annoyance that an individual identifies as particularly annoying to them, to a greater degree than others may find.”

DEEL 4:

Komkommers in plastic.
Het “we horen elkaar nog he!” van ex-collega’s. Die ge dan zelden tot nooit hoort. Ik viseer niemand, en ik besef dat iedereen een druk leven heeft – maar dat betekent niet dat ik dat soms niet mis.
Geblokkeerd worden door ex-collega’s die ge nooit iets hebt misdaan.
Althans, dat denk ik. Maar ze mogen het altijd zeggen indien het wel zo was.
Ouders die minstens 5 meter VOOR hun kind lopen en hun kind ook nog eens langs de straatkant laten lopen.
Wilt ge dat die overreden wordt misschien?
Auto’s die perfect rechts langs hun voorligger kunnen passeren die wil afslaan naar links, maar wachten.
En nog wachten. En nog wat wachten. En gij die erachter staat. Te wachten.
Het verkeer.
Overdreven-met-mond-open-kauwende-kauwgomkauwers.
Mijn laptopscherm dat plots weer werkt. En dan weer niet.
Dat het weerbericht zegt dat het de hele dag zal regenen. Dat ge toch karakter hebt en te voet – met paraplu – op pad gaat naar ziekenfonds/winkel/… & ge met natte schoenen en een bekladde jeans weer thuiskomt. Dat 5 minuten later de zon begint te schijnen. En blijft schijnen voor de rest van de dag. Waarom dan?!
Mensen die hun kerstboom al hebben staan.
Mensen die hun voeten niet opheffen terwijl ze stappen. Slef slef slef… HEF.UW.VOETEN.OP.
De hoeveelheid post/mail die ik ontvang, beginnende met ‘de heer’…
Zelfs bij briefwisseling in verband met mijn ongeluk – i kid you not.
Mensen aan de kassa die al in uw nek hijgen terwijl je nog aan het inladen bent/nog moet betalen
– met bancontact ja. Dus aan dat ‘bakske’ waar ge bijna op zit.
Mensen die voor de zekerheid 5x op het knopje van de lift duwen. Ze gaat daardoor niet sneller komen nee.
Mensen.

Voel u nog steeds niet persoonlijk aangesproken (vooral die met een kerstboom!) en nuanceer.
It’s not you, it’s me. 😀

De andere delen lees je hier.

DE GELUKJES VAN DECEMBER:

Ik heb nog nooit:

Ik heb ooit:

DE GELUKJES VAN NOVEMBER:

DEEL 4:

INSTAGRAM