Pet peeves part II.

Even geleden schreef ik deze post. Blijkt dat er nog wel meer onbenullige dingen zijn waar ik mij mateloos aan kan ergeren. First world problems, i know.

“A pet peeve or pet aversion is a minor annoyance that an individual identifies as particularly annoying to them, to a greater degree than others may find.”

DEEL 2:

• Mensen die in het midden van de markt/braderij/straat/… blijven staan. Om een babbel te doen, om te zien wat er op dat plakkaatje ginder staat, … Ga. Opzij. Staan.
• Het aanhoudende gezeur over mijn cola light verslaving. Want daar zit aspartaam in EN DAAR KRIJGT GE WEL KANKER VAN HE. Wel, die hoeveelheid is verwaarloosbaar én ik ben diabeet, remember. Als ik échte cola drink, lig ik op de grond. Ja, ik weet dat ik al-tijd water zou kunnen drinken, maar ik geef toe dat ik daar geen karakter voor heb. Zelfs ni ‘ni genoeg karakter’ he, gewoon GEEN.
• De digicorder die ineens reageert in slow motion. Hele slowe motion.
• De arbeiders van niet-nader-genoemde-bussen-en-vrachtwagens-fabriek die naar hun auto’s LOPEN om eerst te zijn en daarbij los het – altijd vrij drukke – kruispunt over lopen. LO-PEN.
• Wanneer je iets over jezelf vertelt, mensen onderbreken met ‘ja maar IK..’ om aan zelfbeklag te doen óf te vertellen dat ze ooit iets-gelijkaardigs-hebben-meegemaakt-maar-dan-nog-50x-erger.
• Zachtgekookte eitjes waar nog wat blubber bovenop ligt. Bweik.
• Mensen die eten met hun mond open.
• Chauffeurs die al op hun rem gaan 2km voor ze aan het rode licht/de straat waar ze in moeten/hun oprit/… zijn.
• Chauffeurs die quasi stilstaan op de baan vooraleer ze effectief afslaan.
• Mensen die klappen wanneer het vliegtuig landt. It’s his job.

Herkenbaar, niet?

Ik herhaal: Lees dit met nuance en voel je zeker niet persoonlijk aangesproken.
It’s not you, it’s me. 😉