hoofdstukdrie - Pagina 2 van 60 - mama. diabeet. me.

Bless you mei.

Al was ik er ‘bij het begin van de lockdown’ van overtuigd dat ik veel ging bloggen… Zoals ge ziet (en ik voor de duizendste keer de laatste maanden herhaal): daar kwam niks van. Laat ons zeggen dat ik content ben dat ik al mijn andere ballen in de lucht hou – al zijn ze niet zo lang geleden allemaal naar beneden gedonderd. Maar op dit eigenste moment, zit ik te bloggen. Buiten, onder de parasol; met foute muziek op de achtergrond – terwijl Mado plenst in haar zwembad en Flor aan mijn voeten ligt te slapen. It’s the little things, right? ❤️

DE GELUKJES VAN MEI:

Een maand later dan verwacht, breidde ons gezin uit met Flor (the sausage dog) En gaat dat als bij een baby’tje.
Steekt die wat dingen uit of maakt die wat lawaai (liefst ‘s nachts of terwijl ge aan het eten bent), maar komt die dan wat schattig en lief doen zodat ge dat vergeten bent.
Ik ga opnieuw wat meer buitenshuis werken. Zo tuf ik om de twee weken gezwind naar Hasselt én zat ik al aan ‘den bureau’.
Zomerweer. Big bless.
Van thuis werken dus buiten geïnstalleerd zijn, met laptop in de schaduw en schouders in de zon, zoiets.
Gingen wij op gereserveerd kinderboerderijbezoek. Een beetje normaliteit, wauw.
Is onze tuin zo-goed-als-af. Alleen nog een beetje kaal. Volgende stap: plantjes! Bloempkes! Lounge setje!
Trots zijn op mijn 6-jarige dochter, die alles ‘moet ondergaan’. Vreemde regels op school; niet mee naar de winkel, …
Deed ik wat zomershopkes. Shopping is good therapy, weetwel.
Ik mocht onze vakantie letterlijk een jaar verplaatsen. Zure appel, maar ook klein-opluchtings-gelukje.
Liever normaal op vakantie en geen diabetes-stress.
Een werk-upgrade en veel positieve comments en en en.. Zie mij in de lucht springen van excitement en trots. Het heeft misschien enkele jaren geduurd maar de uitdrukking ‘op zijn plaats’ kan niet meer van toepassing zijn. Mezelf sinds dag één, toffe en lieve collega’s en fijn samenwerken. HARTJES. HEEL VEEL HARTJES.
Flor the funny dog.
De danslessen gingen terug van start, met max 20 personen en buiten. Whoot!

Ja, ik heb het gehad met de corona-toestanden. Ik ben het beu (en nog geen klein beetje).Lees meer

Lijstjes Personal

Bless you april.

Veel is er niet te vertellen, zo tijdens lockdowndagen. Ik scroll door mijn agenda en zie dat die gaat van zo-goed-als-elke-dag-iets (dansen, dansen Mado, muziekschool, afspraak diabetes, afspraak werk) naar letterlijk niets – en toch heb ik het gevoel van tijd te kort te hebben. Pre-teaching, werk, aan mezelf denken, een proper huis, … Precies dit. Maar we zijn nog gezond, we buigen onze gedachten om en proberen te genieten van wat we wél hebben, van wat er wél is.

ZOALS:

Zomerachtige dagen in de tuin. Buiten eten, buiten werken, buiten spelen.
De aanpassingen van die tuin zijn bijna rond. Just nog 2000kg kiezel schuppen.
Iedereen is nog steeds gezond.
Mado kan eindelijk goed FIETSEN! Ineens ook volle petrol. 😆
Filmpjes en foto’s van onze toekomstige doggy.
Veel steun en info en aanmoediging van de juf. Juffen.
Een flink, moedig kindje.
Nieuwe afleveringen van De Columbus. #prachtprogramma
De collega’s nog eens zien tijdens een zoom-meeting. ❤️
Het kaartje dat ge ontworpen/gephotoshop’d hebt voor ‘t werk, live in de handen hebben. Ja, ik ben fier.

Komt goed. Met wat gebleit en wat gezaag af en toe.

Komt goed.

Lijstjes

Pet peeves part V. De corona editie.

Ik schreef deze post een drietal weken geleden. Vandaag voegde ik een aantal dingen toe & pastte ik wat dingen aan. Niets is onoverkomelijk en wij zijn nog allemaal gezond – dus ik ben dankbaar. Maar dat betekent niet dat ik mij niet eens mag ergeren, right? En wees blij dat het hierbij blijft, het was bijna echt ne rant-post geworden. Oeps.

Ik heb me de voorbije weken geërgerd aan bepaalde berichten. Ook ik dacht dat het ‘allemaal niet zo erg’ was, en een ‘te overwinnen griepje’ – maar daar ben ik snel van afgestapt. Nu denk ik vooral “doe wat ge moet doen & blijft in uw kot begot“, hoop ik op een zonnige zomer & onthou ik “ook dit gaat overgaan”. Wanneer en hoe snel en in welke volgorde, dat weten we niet. Maar ooit is deze situatie voorbij.

Om even terug te komen op die ergernissen, dat was de ideale binnenkopper voor een nieuwe pet peeves post.
The corona edition.

“A pet peeve or pet aversion is a minor annoyance that an individual identifies as particularly annoying to them, to a greater degree than others may find.”

DEEL 5:

Het begon al met die kwispels die nog efkes een dagje gingen schransen en shoppen in (het door mij geliefde) Sluis.
Alsook met degenen die nog ‘een laatste keer de plaatselijke horeca wouden steunen’.
Fietsers die de social distancing regel niet respecteren, en té dicht passeren.
Wandelaars die geen moeite doen om de social distancing regel te respecteren.
Ik steek zelf – indien mogelijk – de straat over. Neen, dat is niet omdat ik vies ben van u.
Nog werkblaadjes en dingen krijgen van school, dan zien dat dat 83 pagina’s zijn.
Ne printer hebben zonder inkt.
Een afwasmachine die stuk gaat op dag 1 van de maatregelen.
Neen, afwassen is niet erg. Maar ook niet tof hé. En mijn handen zijn uitgedroogd.
Ik werk al vrij veel van thuis uit, maar geen collega’s meer zien = meh.
Onze puppy zou vorig weekend thuis komen. We konden niet gaan kiezen (krijgen wel foto’s van de kroost :aaahmaahgaaaad) en deden dat ‘van op afstand’, maar wanneer hij er eindelijk zal zijn… ?
Niet kunnen shoppen. Jup, egoïstisch, maar ge weet toch waar ik werk? En wat ik zie passeren? Ah. 😆
Degenen niet begrijpen dat ge beter NIET uwe auto neemt om ergens in een ander natuurgebied te gaan wandelen/naar de kust rijdt/…
Geen f(r)amily of petekindjes zien.
Geen nonna van dichtbij zien.
De twee keffende honden van de buren. ER. IS. NIEMAND.
Lockdownfeestjes? Whut?
Geen frietjes want ons stamfrituur is gesloten.
Geen terrasjes doen.
Slapeloze nachten. Door mijn insulinepomp/sensor, maar evengoed door mijn hoofd.
Geannuleerde concerten, optredens etc.
Nooit een momentje alleen (thuis). Maar mijn fiets is weer in orde, zoals je zag op Insta – dus ik ga daar mijn momentjes pikken. En hopen dat daardoor de #coronakilos ook een kleiin beetje slinken.
Een reis boeken op Black Friday (in november, yes) en voelen dat we die 1e juli niet zullen vertrekken.

Bij vorige posts schreef ik: not you, it’s me.
Aan degenen die zich aangesproken voelen bij bepaalde punten: it IS you.

Andere puntjes zijn zaken waar ik ‘dipjes’ door heb, bij momenten. I repeat: niks onoverkomelijks. Wij zijn gezond.
En wij zoeken gezond te blijven, al moeten wij nog 10 weken extra in ons kot blijven.

Maar liever niet, dat begrijpt ge.

Aanvullingen, iemand?

Lijstjes

Bless you maart.

Het was dan misschien maar 2 weken ‘echt, normaal maart’. Doesn’t mean dat er #inonskot niets leuks of aangenaams is gebeurd, en al had ik hier nog enkele blogsposts klaarstaan – ze zijn te gefixeerd op deze crisis. Het is tijd voor wat luchtiger gedoe tussendoor, zeg ik!

De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb. ❣️

^{Groeten uit ons kot!}

DE GELUKJES VAN MAART

Niet biologische zus Kirsten nog een keer meenemen op fotoshoot.
De try out van Clouseau, met ongeveer 6 (8?) bisnummers, omdat zij en wij de bui al voelden hangen.
Mooi lenteweer!
Het lief had zijn allerlaatste kine-afspraak. Dat wilt niet zeggen dat alles altijd goed gaat met onze polsen, maar na meer dan een jaar.. Dat scheelt ’em toch een paar uur tijd per week, pakt. Al is onze kine nog zo nen toffen!
Grand Opening van Queens nummer 8 in Mol!
Nog een escape room uitje & etentje met BFF Lizzy (aka meetje) en (nonkel) Filip.
Ja, we waren op tijd buiten. En ja, het was ook wa creepy.
Eindelijk van de boebbelkes en jeuk op mijn benen vanaf. Dank aan dermatoloog-afspraak-duzend-en-zo-veel en eindelijk de juiste behandeling. De littekens nu zijn wel verschrikkelijk, dus ik ben blij dat maxi skirts en dresses de trend is deze zomer.
Op een pagina van Heist-op-den-Berg, plots een oude foto spotten met een oude bekende. Papa. ❤️
Nieuwe sandalen voor miss M. Kwestie van binnenkort in stijl buiten te komen.
Fotootjes van onze toekomstige huisgenoot. #worsthondje
Het petekindje dat blij is met “nieuwe, door Mado eerst gedragen” badjas.
Een nieuw badpak en al een eerste zomeroutfit voor miss M. Ahja, want het was twee dagen erna zwemmen.
Zei moeder die befaamde 8e maart.
Het lief dat van thuis mocht/mag werken.
TWINTIG. GRADEN. CELSIUS.

Hoe gaat het met jullie in jullie?

Remember: this too shall pass.

Lijstjes Personal

Wat corona-positiviteit.

Mado had het de laatste weken moeilijk omdat het lief vroeg vertrekt en relatief laat thuiskomt van zijn werk.
Zowel zij als ik beseffen dat dit niet alledaags is, maar wij genieten nu even dubbel.
Ik en het lief groeien weer wat dichter naar elkaar toe. Dat klinkt negatiever dan ik bedoel, maar het is een feit dat wij – door drukte van jobs en veel sociale activiteiten op korte tijd, en hobby’s – wat naast elkaar leefden de laatste weken. Maar vraag het mij binnen twee weken nog eens, want ineens 5 weken 24u op 24, dat is ook iet. 🙈
Hier wordt samen gekookt.
De aarde herademt. Lezen dat het water in Venetië sinds lange tijd weer een heldere kleur heeft… Yes!
Het samenhorigheidsgevoel wordt versterkt. Neemt niet weg dat ik mij enkele dagen geleden schaamde om Belg te zijn want wat gaan shoppen en zuipen over de grens, en lockdownfeestjes – like really? We krijgen meer begrip en aandacht voor elkaar, voor de zorg, voor iedereen die ‘moet’ blijven werken. Gelijk bij de voetbal he, #tousensemble!
Ik steek meer tijd in het bloggen!
La nonna steekt weer wat tijd in hare Facebook, begot.
Ik lach me een bult met de corona-memes. 😆
We nemen de tijd om wat huishoudelijke klussen te doen. Zo is er al wat geschupt in den hof. We dachten er vorig jaar al aan om een ‘paadje’ te maken en achteraan de tuin ook iets, waar de trampoline zou kunnen staan (en dus kale plekken in de tuin worden vermeden). Nu ligt de tuin vol hoopjes zand – maar: we HEBBEN GESCHUPT.
Er is een plan, jawel.
We kregen onze dans-toonmoment-choreo doorgestuurd. Lees: hier wordt elke dag gedanst in de living!
Mijn wasmand geraakt zowaar ‘helemaal gewassen’. En al zal ik die outfits niet dadelijk dragen (the jogginglife is real ten huize Deprez), dat geeft een vree goe gevoel.

Die zaken nemen de ‘meer negatieve’ dingen niet weg, neen. Zo zal onze puppy wat later thuis komen (normaal half april) & vraag ik me af hoe het zit met onze zomervakantie (begin juli) – maar valt alles te relativeren.

Als we maar gezond blijven en zorgen voor elkaar.

En binnen een aantal weken/maanden, genieten we van de zon op een terrasje.

Driedubbel.

^{(en waarschijnlijk ook beschonken)}

DE GELUKJES VAN MEI:

ZOALS:

DEEL 5:

DE GELUKJES VAN MAART

INSTAGRAM