hoofdstukdrie

Oktober is niet mijn beste maand. Nooit eigenlijk. Op 17 oktober verjaar ik, dat doe ik al twintig jaar zonder papa. 28 oktober is de dag waarop ik mijn grootvader verloor, eveneens twintig jaar geleden. De twee belangrijkste mannen in mijn leven. Weg. Op amper zes maanden tijd.

De laatste dag van oktober is de dag van de crash, nu één jaar geleden. De laatste dagen heb ik een rechterpols die pijn doet, zonder dat ik abnormale dingen deed of zware dingen tilde, … Nog steeds breng ik wekelijks bezoek aan de kinesist. Mijn soepelheid is relatief ok, kracht heb ik weinig tot niet. Veel – letterlijk – schrijven zorgt al snel voor pijn en ik zal hier mogelijks nog jaren – om niet te zeggen voor de rest van mijn leven – last van ondervinden.

Oktober is mentaal een ding en zal dat altijd blijven. Met (vele) tranen maar gelukkig ook met gelukzalige, waardevolle en positieve momenten. Momenten waar ik ontzettend dankbaar voor ben.  Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb.

DE GELUKJES VAN OKTOBER:

• Het lief dat zijn derde marathon loopt, en zichzelf daar tegenkwam.
  Tranen van ontlading bij hem, die zorgden voor halve tranen van ontlading en trotsheid bij mij.
• Mado die een hele dag babbelt over ‘zelf chocola maken’ en dan haar eigen reep Tony samenstelt. Witte chocolade met knettersuiker (off course!), ananas en caramel. Ik besef, als ge dat leest denkt ge bweik – maar eigenlijk was dat ferm goe!
• Dik slagen voor mijn theoretisch examen grafisch ontwerp! Eigen stoef stinkt en ik knijp mijn neus nu even dicht, maar met een gemiddelde van 74% op mijn praktische opdrachten en een score van 28/30 op mijn theorie – ben ik een stinkend, gelukkig mens.
• Uitkijken naar zaterdag, de dag waarop een koffiedate met een medeblogster zal uitdraaien tot een uitstap Smile Safari met nog meer medeblog(g)(st)ers! Hashtag spannend!
• Nieuwe schoenen. Die ik niet nodig had.
• Een nieuw jurkje, rokje en blouse. Die ik niet nodig had.
• Brunchen bij MOOY, met mijn niet-bloedverwante blonde zus en wel-bloedverwante blonde dochter.
• Een veneuze duplex (google it!) laten doen en te horen krijgen dat ik “wel hele fijne aders heb, dus dat het zeker geen spataders zijn”. Zo oud ben ik nu ook niet geworden, nee. No offense trouwens, ik weet dat ge niet per se “oud(er)” moet zijn om spataders te krijgen. 
• Nog een nazomers dagje of drie.
• Een avondje Els de Schepper met la nonna. We hebben gelachen, we hebben gehuild. Wat een vrouw. Een heldin.
• Orde scheppen in de speelgoedkast. (= rust in het hoofd)
• Twee daagjes met het lief, aan de Zeeuwse Kust. Rust. Lekker eten, heerlijk slapen. Rust.
• Sintboekjes in de brievenbus.
• Mado’s tekening op Ketnet!

Sinds vandaag staat de chauffage aan (ja, nu pas!) en ik begin eindelijk een beetje gewoon te worden aan het feit dat de zomer gedaan is *boehoe*, voor zover dat kan. Over kerstballen en -bomen denk ik nog niet na – in tegenstelling tot vele anderen zo blijkt, en ik vind het veel te snel donker. Maar bon. Dat is’t leven zeker? 😀