HOOFDSTUK 3

Ik geef er de brui aan.

Tot vorig weekend dacht ik “jaaa dat is dan ne skipdag meer en we vliegen er weer in’. Wrong.

Ik neem nu de beslissing om de stekker uit mijn #40dagenbloggen editie te trekken.
Weinig tijd, geen energie.

Weer bloggen naargelang tijd en goesting.

Maar wel nog steeds bloggen want hallo! Loving it enal. 😉

De stekker er uit is misschien iets te letterlijk. Me do me.
Ik schrijf sowieso nog een gastblog bij Talitha en andersom. En lezen. En schrijven. Gewoon geen 40 keer.

Lijstjes

Mijn maandelijkse, persoonlijke terugblik: de meest gelukzalige, meest waardevolle en meest positieve momenten. De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb.

DE GELUKJES VAN MAART:

een nachtje weg met ons drieën, en met Bongo.
een hotelontbijt (misschien gebruikte ik een joker, ja).
eindelijk museum Voorlinden eens bezoeken, met kind. Kind vond het leuk.
carnaval op school, op de dansles, thuis.
krokskes uit de pan. Met ketchup.
het boeken van vakantieee!
een goede generale repetitie (vrijdag en zaterdag is’t voor ECHT!).
veranderen van kine en minder pijn & meer verbetering voelen.
een cursus basisfotografie. Toffe leerkracht, toffe groep, veel bijleren.
een nieuwe smartfeuuun. Een Samsung S10 dames en heren. Die camera, ghoo!
dat #40dagenbloggen goed volhouden. Althans, tot eerder deze week.
een dinnerdate met de middelbare school-BFF’s.
het lief dat 40km knalde met de 100km-run van Kom op tegen Kanker. #proud
tapas op een Heists terrras, met 19° en de zon op mijn bolleke.

Morgenavond zit ik in Vorst Nationaal met la nonna, voor haar held Eros Ramazotti;
volgend weekend geven zowel Mado als ik het beste van onszelf met het dans-toonmoment en placeer ik achteraf nog een danske op de 90’s. I see you baby, shakin’ that ass.

Hoe was jullie maand? 🙂

Personal

Wanneer ik merk dat het beter gaat met mijn pols.

Voor bepaalde dingen plooit mijn pols nog steeds niet ver genoeg. Om een beeld te schetsen: mijn linkerpols plooit 70° naar de buitenkant, mijn rechterpols momenteel een 40°. Toch zijn er bepaalde dingen die een – twee – vier – … maanden geleden helemaal niet lukten, en nu soms-al-wel-of-toch-bijna.

Zoals:

leunen op de badrand om uit bad te geraken. Ik leunde ongeveer een half jaar op mijn elleboog.
Dat is ook een evenwichtsoefening, i tell ya.
wanneer ik op mijn zij lig in bed, mijn hand onder mijn hoofdkussen steken. Plat.
mijn gat afkuisen met rechts. (sorry)
Mado oppakken. Voorzichtig nog, maar relatief goed.
weer durven fietsen.
mijn elleboog wat ‘rechter’/verder omhoog krijgen voor een bepaalde streetdance-move.
wisselgeld aannemen.

Wanneer ik merk dat het nog niet volledig ok is:

wisselgeld aannemen.
mini-paniekaanval wanneer Mado te hevig is. Dat ligt gewoon aan mij, feitelijk.
tijdens werkdagen/drukke dagen, regelmatig nog pijn hebben & daardoor niet 24/7 zonder pijnstillers kunnen.
(Ik probeer het te beperken.)
bepaalde potjes/dopjes/… niet dadelijk open krijgen.

Dat er waarschijnlijk nog veel momentopnames zijn, waarop iets al dan niet lukt. Dat is best frustrerend.
Van alles kunnen naar niets kunnen, op enkele seconden tijd.

Maandag moest ik op controle. Volle wachtzaal. Dat heb je, met een topdokter slash chirurg.
Hij was tevreden. Het gaat al goed, het komt goed. Ook de kine spreekt van ‘volledig’ goed komen.

Ik daarentegen, zou beter wat meer geduld hebben zeker?

Fun

Mopjesmaandag #9.

Ok, het zijn er maar twee want *this* + niet voldoende research.

Ed has no girlfriend, because Sheeran away.

Hello, are you there?
– Yes, who are you?
I’m Watt.
– What’s your name?
Watt’s my name.
– Yes, what’s your name?
My name is John Watt.
– John what?
Yes. Are you Jones?
– No, I’m Knott.
Will you tell me your name then?
– Will Knott.
Why not?
– My name is Knott.
Not what?
– Not Watt, Knott.
What?

Mhihihi.

Personal

Moe.

Ok. Wanneer je een ochtendafspraak bij de kine hebt op donderdagochtend 7u15 (en dan gaat werken en de dag eiiiiindeloos duurt); op vrijdagavond een kine-afspraak om 22u30 (het uur dat ge meestal in uw bed kruipt of steekt); dat overgiet met een vrij druk weekend met een zaterdagvoormiddag cursus en een zaterdagnamiddag kids ophalen + een zondag met een lopend lief waar ge PER SE voor wilt gaan supporteren want de zon schijnt ook en alle ja, vorig jaar was dat ook wel plezant en aangenaam en geweetwel.. Dan zitten uw dagen té vol.

Die van mij, althans. Dat ik ‘lange’ werkdagen heb, doet er ook geen goed aan.

Fout gedoseerd.

Moe.