hoofdstukdrie

mama. diabeet. me.

Lijstjes Personal

Wat corona-positiviteit.

  • Mado had het de laatste weken moeilijk omdat het lief vroeg vertrekt en relatief laat thuiskomt van zijn werk.
    Zowel zij als ik beseffen dat dit niet alledaags is, maar wij genieten nu even dubbel.
  • Ik en het lief groeien weer wat dichter naar elkaar toe. Dat klinkt negatiever dan ik bedoel, maar het is een feit dat wij – door drukte van jobs en veel sociale activiteiten op korte tijd, en hobby’s – wat naast elkaar leefden de laatste weken. Maar vraag het mij binnen twee weken nog eens, want ineens 5 weken 24u op 24, dat is ook iet. 🙈
  • Hier wordt samen gekookt.
  • De aarde herademt. Lezen dat het water in Venetië sinds lange tijd weer een heldere kleur heeft… Yes!
  • Het samenhorigheidsgevoel wordt versterkt. Neemt niet weg dat ik mij enkele dagen geleden schaamde om Belg te zijn want wat gaan shoppen en zuipen over de grens, en lockdownfeestjes – like really? We krijgen meer begrip en aandacht voor elkaar, voor de zorg, voor iedereen die ‘moet’ blijven werken. Gelijk bij de voetbal he, #tousensemble!
  • Ik steek meer tijd in het bloggen!
  • La nonna steekt weer wat tijd in hare Facebook, begot.
  • Ik lach me een bult met de corona-memes. 😆
  • We nemen de tijd om wat huishoudelijke klussen te doen. Zo is er al wat geschupt in den hof. We dachten er vorig jaar al aan om een ‘paadje’ te maken en achteraan de tuin ook iets, waar de trampoline zou kunnen staan (en dus kale plekken in de tuin worden vermeden). Nu ligt de tuin vol hoopjes zand – maar: we HEBBEN GESCHUPT.
    Er is een plan, jawel.
  • We kregen onze dans-toonmoment-choreo doorgestuurd. Lees: hier wordt elke dag gedanst in de living!
  • Mijn wasmand geraakt zowaar ‘helemaal gewassen’. En al zal ik die outfits niet dadelijk dragen (the jogginglife is real ten huize Deprez), dat geeft een vree goe gevoel.

Die zaken nemen de ‘meer negatieve’ dingen niet weg, neen. Zo zal onze puppy wat later thuis komen (normaal half april) & vraag ik me af hoe het zit met onze zomervakantie (begin juli) – maar valt alles te relativeren.

Als we maar gezond blijven en zorgen voor elkaar.

En binnen een aantal weken/maanden, genieten we van de zon op een terrasje.

Driedubbel.

(en waarschijnlijk ook beschonken)

Lijstjes

Bless you february.

Het maandoverzicht hadden jullie nog te goed: de kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb. ❣️

februari

Meer Valentijn dan dit was februari niet 😄

DE GELUKJES VAN FEBRUARI:

  • Bijtateren met Els & Domi, my highschool friends. Twee madammen waar ik al-les kan tegen vertellen.
  • 77% in range!
    Streefdoel is 80% and we’re getting somewhere met deze nieuwe Medtronic 670G insulinepomp, jawel!
  • Nog steeds gewéldig blij zijn met deze job. Met het team. Met het takenpakket.
  • Meer sporten! Ik weet het, nonkel S vroeg ook al of alles oké was, want sporten – me?
  • Een uurtje gaan lezen in het eerste leerjaar, het is te zeggen: gaan luisteren naar de beginnende lezers. Fiere Mado.
  • Carnavalstoet op school. Met Elsa (M), Assepoester (M) en Roodkapje (F).
  • Een Little Pony feestje voor het lief’s petekind! Niet goed voor dat ‘op het eten letten’ nee. Hashtag teveel chipskes.
  • ONZE PUPPY IS GEBOREEEEEN. En ik stuiter van jeeeej naar help! en weer terug – zo ne keer of 50 per dag.
  • Milow. 🤩
  • Het hele Queens team ontmoeten.
  • Dadelijk chocoladeworkshoppen als teambuilding-activiteit.
  • Een mede-diabeet als collega! Beiden enthousiast zijn en tateren over basalen en bolussen en de rest dat ni kan volgen. Oops.
  • Nieuwe kleren.
  • Niet-biological sis meenemen voor de fotoshoots.
  • Nog een mega-soldenshopke doen & nu een eerste paar chunky sneakers in de schoenenkast hebben.
    En dat voor amper 25 euries.
  • Een dagje Speelgoedmuseum met Mado en Flo (mijn petekindje).
  • Mado die blij is dat er ongeveer een 12 centimeter van haar lange lokken gaat, en dat ze een blesje heeft.
    Want nu mag ze af en toe haar haren los dragen!! Duusd mamapunten.

Het bijlezen verloopt nog wat moeizaam (very sorry!), hoe gaat het met jullie?

Geen categorie

Vroeger was het toch beter hé.

Dat dacht ik, een aantal dagen geleden. Nog vóór de persconferentie van donderdagavond.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben akkoord met de maatregelen die worden doorgevoerd – terwijl ik tezelfdertijd besef dat dit gevolgen heeft voor iedereen. En zoals Annelies zei: het is niet dat ik mijn kop anders in het zand steek voor de problemen die er zijn in de wereld, maar dit voelt allemaal vreemd aan. Ongemakkelijk. Voor Mado is het vreemd dat alles gesloten is vandaag, voor mezelf mogelijk nog vreemder.

Ik zou dit weekend doorbrengen in een bungalow, ergens over de grens. Met een Noord-Nederlandse vriendin, een Izegemse vriendin en een mede-Heistenaar. Escape room, lekker gaan dineren. Doen we jaarlijks, met ons vieren er op uit trekken (zonder mannen, zonder kids). Een geschikt weekend vinden is altijd een hoos, want geen van ons wil 3u rijden; we hebben onze gezinnen en sociale levens and so on. Door omstandigheden ging dat weekend nu al een half jaar later door – en ge moogt eens raden naar waar we verplaatst hebben. OK-TO-BER.

Maar ik herhaal: het is nu of nooit. Social distancing is the way.

Ik heb zelf het geluk (weer een pluspunt van mijn nieuwe job 😉) dat ik van thuis kan werken. Bij het lief hebben ze er voor gezorgd dat hij de komende drie weken al zeker van thuis uit kan werken. We moeten hier en daar wel eens buitenshuis, maar kunnen dat onderling regelen en bepalen. En op die momenten is het eerste wat ik zal doen bij aankomst: handen wassen. Bang om ziek te worden ben ik niet, maar iedereen kan overdragen. En ge zou het niet zeggen, maar ik ben een iets grotere risico-patiënt. Olé diabetes.

Ik heb misschien nog wel meer schrik van 5 weken overleven met een 6-jarige. 🙈

 

Lijstjes

Bless you January.

En toen viel mijne frang… zelfs mijn maandoverzicht niet gepost. Schandalig.

Dus ik presenteer u, met een week retard: de hoogtepunten van januari! Mijn meest gelukzalige, meest waardevolle en meest positieve momenten. De kleine dingen des levens waar we ons aan optrekken, waar we gelukkig van worden. Het hier-en-nu, belevenissen en gedachten. Van en voor mezelf, met mini, met maxi, met iedereen die ik liefheb. ❣️

januari

Blurry but perfect.

DE GELUKJES VAN JANUARI:

  • Op Nieuwjaarsdag een gewéldige vacature tegenkomen – solliciteren – de job hebben.
  • Starten en dadelijk warm ontvangen worden.
  • Er nog een keer of 5 van overtuigd worden dat dit echt quasi de droomjob is for me.
  • Veel dankjewellekes krijgen, en al snel. – Misschien klinkt dat vreemd, maar ik zat 12 jaar ergens anders en daar kwam die dankjewel nooit ofte nimmer ofte zelden. Goed voor’t gemoed zenne. 
  • Een supertof team ontmoeten (en dan heb ik ze nog niet allemaal ontmoet he!)
  • Al direct mee mogen naar de modebeurs in Amsterdam.
  • Niet-biologische-blonde-zus Kirsten al mee mogen nemen voor de fotoshoot. Topmodel. Zelfs met blokjes.

EN DIT WAS ER OOK NOG:

  • Mijn petekindje dat naar school gaat.
    En daar direct een heel entourage achter haar gat heeft met Mado & haar BFF. 🥰
  • Streetdance’n met oog op ‘HET TOONMOMENT’. Ja dat moet in drukletters. Who’s coming?
  • Nieuwe outfits! AHJA.
  • Een uiterst positief gesprek bij Starterslabo.
  • Eigenlijk mogen starten in het Labo-traject van Starterslabo.
  • Tickets scoren voor Alicia Keys in juni. Last time i was very pregnant.
  • Een workshop dance hall tijdens de dansdag van Movere. Drie dagen stijve billen, jawel.
  • Starten met een “Life Reboot” bij een personal trainer vlakbij. We zijn ondertussen twee weken later, drie kg minder en veel fitter in het lijf en in het hoofd. Ik mis alleen soms chipskes. 🤷‍♀️
  • 11 jaar samenzijn met het lief.
  • (en niet op die dag, maar) eindelijk nog eens daten met het lief. Het was niet van uitgebreid dineren maar van Vleeshalle, gevolgd door een avondje cinema – lekker nostalgisch. Randnoot: ik zie alleen Bad Boys graag als het gaat over actiefilms. Neem Martin Lawrence en Will Smith en alle humor weg, en ik denk “really?”.
  • Er is een hondje ‘op komst’. Het is te zeggen… de echo toont 6 puppies. Waarbij wss eentje voor ons.
    Vermoedelijke bevallingsdatum: 21 februari. 🐶 [een ruwharige teckel it is]

Genoeg over mij – hoe gaat het met jullie?
Ik geef eerlijk toe dat ik niet geschreven maar ook niet echt (bij)gelezen heb… Oops.

Personal

Well that escalated quickly.

Dat er contradictie zit, tussen mijn laatste posts en mijn story enkele dagen geleden. Want zo ongeveer iedereen – ook ikzelf – ging er van uit dat ik niet aan de slag ging gaan in een nieuwe job, maar alles ging uitzoeken om zelfstandig aan het werk te gaan. En dat deed ik ook, dat uitzoeken. Ik nam contact op met de consulent ondernemen van VDAB, volgde de infosessies van Starterslabo en Syntra.. Bekeek de “menukaart” van Syntra… En ging op intake bij Starterslabo, zo’n twee weken geleden. Dat gesprek verliep uiterst positief en de start in februari – dat kwam in orde.

En plots verscheen er een vacature die ik niet kon laten schieten. Zo eentje die alles ademde wat ik zocht in een job. Een deeltijdse job die in het verlengde ligt van mijn studies & in een loodrechte lijn binnen mijn interessegebied. Tijdens het sollicitatiegesprek (met koffie!) voelde ik ‘droomjob‘ erg dicht in de buurt komen.

“Hold your horses, Joni – er zijn al veel teleurstellingen geweest het voorbije half jaar.”

“Als dat nu allebei goed verloopt? Wat dan?”

“Mijn gezond verstand zegt “kies de job” want meer zekerheid etc.”Lees meer

  • INSTAGRAM

    • The Only Moment theme  |