It’s my birthday!
Waar ik een jaar geleden last had van ‘het leven na 30’, doet het me vandaag niets.
Nee echt, nikske. Toen ik 30 werd had ik net een wolk van een baby (dikke wolk), een nieuw kot (wel, appartement) gekocht & waren de grote werken daar bezig. Zelfs geen tijd om na te denken over die bewuste 3. Ik kreeg toen wél een verrassingsfeestje temidden van die grote werken – zonder elektriciteit of water – met de meest belangrijke menskens!
31 was wat anders. Had ik een momentje van “ahmahgad ik ben er al voorbij”.
Nu zijn we aan 32, and going. Ik voel me vandaag dus ni meer of minder speciaal (ok, misschien een klein beetje
– als ge aandringt).
Vandaag hadden we voor de rest niets speciaals gepland. Het lief heeft gekookt & ik heb vooral genoten.
Morgenavond van tête-à-tête bij De Taloorkes.
Back to where it all started en al. Want daar, liefste lezers, hadden wij onze allereerste date!
Ik kreeg vandaag ook een kadootjen van mini & maxi. Eentje waar ik écht heul blij mee ben, en wat heul hoog stond op mijn verlanglijstje, zoals daar is: ne Komono! Een horloge that is.
Ik had al langer 2 modellekes op het oog, maar deze stak er bovenuit.
Of ik dat écht nodig had? Uhm.. Ja zenne. Kuch.
Ja, ik heb nog enkele horloges in de kast.. een gouden ‘typische’ Swatch die niet echt meer blinkt, een witte met breed lederen bandje dat in twee is gesplitst en een prachtig mooie (dure!) Calvin Klein die ik niet ‘zomaar’ durf dragen omdat ik kweenihoeveel schrik heb dat ik die zou verliezen, of dat daar van die megakrassen op komen. Been there, wasn’t funny. Ik HOU van die horloge, maar ik doe ze dus niet aan om te gaan werken of te gaan shoppen zegt maar, meer voor special occasions.
En ik hou van accessoires, what can i say 🙄
Komono is trouwens Belgisch, en heeft ook een collectie zonnebrillen. Ik ben fan.
Check: https://www.komono.com
Oh, en ik trakeerde mezelf op een dessertje – want dat mag, vandaag.