Dat er vaak erg veel in mijn hoofd zit en dwaalt (en verloren loopt, en de weg weer terug vindt), dat moet ik niet vertellen. Dik twee jaar geleden zorgde dat ervoor dat ik helemaal de dieperik in stortte. En ik raakte er maar moeilijk uit. Ik hield voor mezelf af en toe wat schrijfsels bij uit die periode & vond vorige week nog mijn ‘tevredenheidsoefening’-boekje. De tevredenheidsoefening houdt in dat je elke dag minstens 3 dingen op schrijft waar je die dag gelukkig van werd. Elke dag gebeurt er wel iets goeds, of dat nu een ochtendtasje koffie is of een knuffel van je kind.
Enkele weken geleden werd ik opnieuw geconfronteerd met (te veel) gedachten en werd er geëist dat ik even mijn rem zou indrukken om te vermijden dat het dezelfde kant zou opgaan. Dat had gevolgen. Onverwachte gevolgen. Maar vandaag ben ik blij dat ik er op drukte. Kon ik genieten van vakantie, van mijn gezin. En ben ik dankbaar en opgelucht met waar ik me bevind – zowel in my mental state of mind als irl. Gedachten en – wilde! – plannen woeden in mijn hoofd, maar ze zijn braaf. Slim. Gezond. Ietwat ambitieus.
MAAIKE HARTJES
Maaike Hartjes is een Nederlandse illustrator, cartoonist en striptekenaar. Eind 2014 werd ze geveld door een burn-out. Ze werkt ontzettend graag, maar nam te veel hooi op haar vork – en dan is er je lichaam dat “HALT” roept. Ze besloot een tijdje geen nieuwe opdrachten aan te nemen, maar wel een dagboek bij te houden. Elke dag 1 pagina.
Het dagboek is een graphic novel en een scan van haar échte dagboek. Elke avond kroop Maaike achter haar tekentafel voor die ene pagina waarop haar emoties werden geuit. Wat ze had gedaan, gedacht, hoe zich voelde. Ze sprak met vrienden over hoe zij omgingen met stress. Deed twee stapjes vooruit en weer eentje achteruit. En leerde dat alles niet zo perfect moest zijn als in haar hoofd.
Ik las dat boek de voorbije twee dagen uit. Vlot. Uit. Ik was benieuwd. Benieuwd naar de ervaringen van een mede-burn-outer. Ik kreeg dan wel veel steun uit mijn omgeving, toch blijf je benieuwd naar de ‘beleving’ van anderen. Zoek je wat (h)erkenning. Herkenbaarheid. En die herkenbaarheid vond ik zeker. De ene dag voel je je goed, kan je alles aan. De volgende dag ben je moe, futloos en wil je verdwijnen van de wereld.
Ik raad dit boek zo hard aan. Als communicatiemiddel naar vrienden, familie en collega’s toe. Niet als zelfhulpboek, maar als een herkenbaar en leerzaam persoonlijk verslag van een zware periode. De unieke, grafische weergave geeft lucht aan een zwaar onderwerp en maakt het voelbaar. Het zorgt er voor dat het taboe wat meer doorbroken wordt. En dat is nodig.
Iemand die door een moeilijke periode gaat – zit niet de hele dag te Netflixen.
Integendeel.
1
Wat fijn om te lezen dat je de signalen nu beter kan herkennen. Het geeft me hoop want ik hoop dat ik dat binnenkort toch ook eens ga kunnen. En dat boek, dat ga ik toch eens opsnorren en zien of ik het niet ergens kan aankopen. X
Ik herkende ze wel te laat eigenlijk. Maar dat is dan een les zeker?
Oh goed te horen dat het nu beter met je gaat en dat je op tijd de signalen kan aanvoelen om er weer niet terug aan onder te gaan.
Ik vond het eerst wat raar de term burn OUT eerlijk zag ik het soms voor mensen die er even tussen uit willen maar ik ben al enkele jaren van mening gewisseld. In mijn omgeving gingen zij die altijd vooruit gingen er één voor één onderdoor. Zij die geen dag ziek waren…zij die door gingen…
vandaag weet ik één ding het pakt je bij de nek en zet je even een paar verdiepen terug en die verdiepen weer onhoog gaan is een heel parcours.
Die deze mensen soms alleen moeten doorbrengen want al die andere zijn aan het GAAN en staan er niet bij stil dat ze even die duw in de rug kunnen zijn om mss toch één trede al omhoog te geraken.
Veel succes meid… geniet…leef…maar met vertraging 💛
Ik ben er van overtuigd dat er hier en daar wel eens iemand tussen zit die ‘misbruik’ maakt van de term, om er zo wat tussenuit te zijn. Maar ik vrees dat het overgrote deel wel ten onder gaat omwille van druk (zowel van de maatschappij als ten opzichte van zichzelf 🙋🏻♀️). En er uit krabbelen gaat in stukken en brokken, en het beest blijft op de loer liggen – zo blijkt. But hey.. 💪🏻 i’m still standing. Better than I ever did zelle! 😊😘