Burn-out dagboek.

Dat er vaak erg veel in mijn hoofd zit en dwaalt (en verloren loopt, en de weg weer terug vindt), dat moet ik niet vertellen. Dik twee jaar geleden zorgde dat ervoor dat ik helemaal de dieperik in stortte. En ik raakte er maar moeilijk uit. Ik hield voor mezelf af en toe wat schrijfsels bij uit die periode & vond vorige week nog mijn ‘tevredenheidsoefening’-boekje. De tevredenheidsoefening houdt in dat je elke dag minstens 3 dingen op schrijft waar je die dag gelukkig van werd. Elke dag gebeurt er wel iets goeds, of dat nu een ochtendtasje koffie is of een knuffel van je kind.

Enkele weken geleden werd ik opnieuw geconfronteerd met (te veel) gedachten en werd er geëist dat ik even mijn rem zou indrukken om te vermijden dat het dezelfde kant zou opgaan. Dat had gevolgen. Onverwachte gevolgen. Maar vandaag ben ik blij dat ik er op drukte. Kon ik genieten van vakantie, van mijn gezin. En ben ik dankbaar en opgelucht met waar ik me bevind – zowel in my mental state of mind als irl. Gedachten en – wilde! – plannen woeden in mijn hoofd, maar ze zijn braaf. Slim. Gezond. Ietwat ambitieus.

MAAIKE HARTJES

Maaike Hartjes is een Nederlandse illustrator, cartoonist en striptekenaar. Eind 2014 werd ze geveld door een burn-out. Ze werkt ontzettend graag, maar nam te veel hooi op haar vork – en dan is er je lichaam dat “HALT” roept. Ze besloot een tijdje geen nieuwe opdrachten aan te nemen, maar wel een dagboek bij te houden. Elke dag 1 pagina.

Het dagboek is een graphic novel en een scan van haar échte dagboek. Elke avond kroop Maaike achter haar tekentafel voor die ene pagina waarop haar emoties werden geuit. Wat ze had gedaan, gedacht, hoe zich voelde. Ze sprak met vrienden over hoe zij omgingen met stress. Deed twee stapjes vooruit en weer eentje achteruit. En leerde dat alles niet zo perfect moest zijn als in haar hoofd.

Ik las dat boek de voorbije twee dagen uit. Vlot. Uit. Ik was benieuwd. Benieuwd naar de ervaringen van een mede-burn-outer. Ik kreeg dan wel veel steun uit mijn omgeving, toch blijf je benieuwd naar de ‘beleving’ van anderen. Zoek je wat (h)erkenning. Herkenbaarheid. En die herkenbaarheid vond ik zeker. De ene dag voel je je goed, kan je alles aan. De volgende dag ben je moe, futloos en wil je verdwijnen van de wereld.

Ik raad dit boek zo hard aan. Als communicatiemiddel naar vrienden, familie en collega’s toe. Niet als zelfhulpboek, maar als een herkenbaar en leerzaam persoonlijk verslag van een zware periode. De unieke, grafische weergave geeft lucht aan een zwaar onderwerp en maakt het voelbaar. Het zorgt er voor dat het taboe wat meer doorbroken wordt. En dat is nodig.

Iemand die door een moeilijke periode gaat – zit niet de hele dag te Netflixen.

Integendeel.