Vier jaar en een echt babbelgat ondertussen, niet-meer-zo-little-miss-M. Dat dat cliché klopt, over hoe snel het gaat. En dat deze mama al eens wegzwijmelt bij het tegenkomen van ‘oude’ foto’s en filmpjes. Dat het een braaf kindje is, voorbeeldig en rustig op school met thuis al eens van (stevige!) kuren. Meestal bij het avondritueel, wegens te moe en te veel en… Dat ze haar tanden niet wil poetsen bijvoorbeeld. En weet dat dat moet, maar toch haar mond toeknijpt. Uitlokken.
Terwijl diezelfde mond gedurende de rest van de dag niet stilstaat.
- “Wij hebben druifjes gestempeld. Met zo’n stoppeke van zo’n glaas van cava!” Gestempeld met een kurk, dus.
- “Seg maar papa, heb jij nu een nieuwe lorloge aan?”
- “Ik zou dat ook graag hebben, een lorloge.”
- “Met zijn sjip de sjeve sjuit vaart hij alle dagen uit!” Ze heeft het nog wat moeilijk met de sch-klank.
- Veel zinnen worden gevolgd door de woorden ofwa, enal of se!
- “Waar is mijn fostostoestel?”
- “En M (kindje van de klas) had M (ander kindje van de klas) geslaat, en toen had M (het tweede kindje) mij geslaat en de juf had dat gezien dat die mij geslaat had en toen heeft de juf gezegd dat da ni mocht. Want da mag ni he mama?!”
- “Komt jij mijn halen?”
- “Die hebt dat afgepakt.” Ze staat niet altijd even hard op haar strepen.
- M, waarom doe jij dat (na zo’n stevige kuur)? – “Omdat ik dat niet wil.”
- “En dat was met… met… dat was met… hoe heet die nu weer?”
- “Ik wil nog eens op Spanje.” Ik ook schatteke, ik ook.
- “Jij bent mijn beste en mijn dikste vriend! En ik knuffel jou heel graag! En papa ook.”
- “Gaan we een film zien? Nog is eneke die lang geleden is he?” Dat ligt waarschijnlijk aan mij, omdat ik voor de 500e keer Frozen of Dumbo een beetje beu was & aandrong op een film kiezen die we al een tijd niet meer hadden gezien, ahum.
- Ik verkoudheid, M niets – drinkende van een CapriSun* “Amai, dat prikt een beetje in mijn keel.”
- “Maar mag ik is efkes, ik moet iets zeggen.” Meestal nadat iemand van ons zei ‘even wachten M, … moet snel iets zeggen’
- “Ik wil jou hebbeuuuuuuh.” Wanneer afscheid nemen moeilijk is.
Dit zijn de blogpostjes die je later met het meeste plezier zal herlezen, ik spreek uit ervaring. 🙂 En zalige foto (en jurkje) ook…
Ik kan me daar iets bij voorstellen, ik denk nu soms al ‘dju’ als die een heel verhaal doet en ik vergeet dat op te schrijven 😉
Haha lorloge 😂 doet me denken aan dat mijn zoontje altijd kipwi tegen kiwi zei.
Het moeilijker maken dan het woord eigenlijk is – herkenbaar 😀
En het gaat er ni op beteren 😍