Ik kan me met 22 jaar diabetespatiënt zijn, niet meer voor stellen hoe ik zou leven ‘zonder’, ik pas me al zo lang aan. Het is te zeggen, de laatste jaren past diabetes zich meer aan aan je eigen levensstijl dan andersom – zeker sinds de introductie van de insulinepomp. Maar toch.. mijn persoonlijke ‘diabetic supplies’ kast, waarvoor zou ik die dan gebruiken? En ik zou een kleinere en minder zware sjakosj kunnen meenemen. Niet meer moeten prikken en nadenken of hoofdrekenen. Ik zou meer tijd hebben begot!

Er zijn al – deels – succesverhalen en behandelingen die spreken over ‘volledige genezing’ waarbij men bètacellen – de cellen die een type 1 diabeet afbreekt – transplanteert,  al blijft dit een ver-van-mijn-bed-show. Er is een toekomst die diabetes zal kunnen genezen ja, maar dan zal er van deze Joni volgens mij geen sprake meer zijn… 🙂

Maar laat ik u enkele algemene ende persoonlijke wist-je-datjes meedelen!

W I S T – J E – D A T …

… diabetes mellitus letterlijk ‘honingzoete doorstroming’ betekent (oh de ironie!)?
Diabetes komt van het Griekse woord voor kraan, mellitus betekent zoet.

… diabetes niets te maken heeft met moeders die tijdens hun zwangerschap te veel suiker opnemen.

… ook niet met te veel frisdrank, te veel snoep of te weinig sporten. Vroeger niet, nu niet, nooit niet.Lees meer

Ge weet, heel af en toe komt er hier eens een meer wetenschappelijk droog stukje diabetespraat. Zo ook vandaag.

Het is hier en daar al gepasseerd, ik ben insulinepomp-patiënt. Sinds een jaar of 11 ondertussen, that is. En wat mij opvalt, is dat er zowel diabetici zijn die hier nog wat sceptisch tegenover staan maar vooral: dat heel veel mensen niet weten wat het precies inhoudt. Pas op, dat moet ook niet. En ik verwacht dat helemaal niet.  Maar een typische vraag  is “en waar is dat dan ingeplant??”. Really?

INSULINEPOMP?

Een insulinepomp is een kunstmatige pancreas, eigenlijk. Het is een toestel dat 24 uur op 24 onderhuids insuline afgeeft. Dat toestel(letje, geen nood, ik moet geen rugzak meepakken) bestaat uit een insulinereservoir en een computertje. Aan het insulinereservoir is een dunne, plastic leiding aangesloten. Aan het uiteinde van die leiding zit een katheter, en die wordt in mijn lijf geprikt. En door middel van die katheter, wordt insuline in het huidweefsel ‘gepompt’.

Ik prik die zelf in mijn lijf, met behulp van een schiet-machientje. Een katheter blijft 2 à 3 dagen zitten en kan in de buik zitten, of in de billen. Bikini-gewijs, verstopt onder de zwembroek.Lees meer