momlife Archieven - HOOFDSTUK 3

Over de voornaam van miss M. Ja, écht!

Dat ik het moeilijk vind, plots schrijven over de naam die we kozen voor ons kind. Niet letterlijk moeilijk in de zin van verklappen, maar de gewoonte van M of miss M te gebruiken zit er stevig in. Niet alleen hier trouwens, ook in andere online gesprekken. Het is nochtans geen lange naam om te typen. En het is geen groot groot geheim, het is een beetje ‘zo gelopen’. Laat ons zeggen dat de vorige post een kleine springplank was naar deze. Misschien is het opgevallen, misschien ook niet – maar hij staat daar ergens. En kwam ooit al tevoorschijn op Insta, ha!

LIJSTJE

We dachten er toch wel even over na. Vereisten: een naam die leuk is voor een kind en blijft voor een volwassene, er was een voorkeur voor een korte naam en het moest vooral een originele naam zijn.

Ik had alleen jongensnamen in mijn hoofd, en nog wel één specifieke: Finn. Over meisjesnamen had ik misschien wel eens nagedacht, maar bleef er niets ‘hangen’. Dus kwam er een lijstje – waarop alle namen kwamen die leuk en apart klonken. Namen werden toegevoegd, namen werden geschrapt, namen werden (meer dan eens) luidop uitgesproken en op tafel gegooid en namen werden herhaald. Dat ging door tot ongeveer de 6^e maand van mijn zwangerschap. En toen kwam M op het lijstje. Een naam die ik ergens had gelezen en opgepikt. En ze bleef zij daar schoon staan.Lees meer

Mama

Moederke toch.

Hoe langer ik mama ben, hoe meer ik dingen begin te doen waarvan ik dacht ze nooit te kunnen. Of waarvan ik dacht dat ik ze nooit ging doen. Of die mij terugbrengen naar mijn eigen kinderjaren en die mijn mama deed, en ik nu ook. Van die heel typische moederdingen. Die gij ongetwijfeld ook al eens doet. Of iets gelijkaardigs.

Zoals:

Speeksel aan mijn vinger doen om – juist – iets van haar gezicht te vegen
Mijn lief meer aanspreken met ‘papa’ dan met ‘schat’ of iets in die trant. Ik ben nooit al echt een uitbundige koosnaampjes-uitspreker geweest maar ik zeg toch wel dikwijls papa. Ehem.
Mijn mama aanspreken met ‘nonna’. Behalve dan als miss M niet in de buurt is, dan val ik terug op mam.
En zonder zwans, nonna zegt tegen mij mama. Kinda crazy.
Van in den beginne: (veel) meer roze kopen dan gedacht.
(Veel) meer prinsessendingen kopen dan gedacht. Girly girly.
Evenwel in de categorie meisje: haar nageltjes lakken en mij half kwaad maken als ze niet stil blijft zitten tot die droog is.
Ja ik weet het, ze wordt pas 4.
Zeggen dat ze nog ‘minstens 5 hapjes’ moet eten voor ze een dessertje krijgt, of dat we anders niet naar … kunnen, of…

Dreigen met ‘je krijgt geen’ of ‘je gaat niet dansen’, terwijl ik zelf goed genoeg weet dat het toch in orde komt.
Ik heb wel voor die danslessen betaald hé.
Verkleinwoorden gebruiken. Haha.
Gaan shoppen en meer meebrengen voor mini me als voor mezelf.
Altijd natte doekjes meenemen en nu al beseffen dat ik dat ga missen.
Beseffen dat ik de buggy ga missen – en tegelijkertijd beseffen dat ze nu wel groot genoeg is om te stappen dus dat die beter niet dan wél mee gaat. Maar waar moet mijn sjakosj en onze zakskes dan aanhangen?
Woorden beginnen spellen die niet voor misses haar oren bestemd zijn.
Hardop vloeken en dan binnensmonds nog eens vloeken, omdat miss M het herhaalt. Gelukkig vloek ik niet zo veel en gebruik ik nog schappelijke dingen zoals ‘OMG’ en ‘echt waar’. Ge hoort ze het al zeggen he.. ECHT WOAAAAA!
10x gaan kijken als het wel héél stil is. Terwijl ze dan meestal gewoon tv hangt te kijken of in’t slaap gedonderd is.
Plat Heists spreken tegen la nonna/het lief/vrienden/… en tegen miss M beschaafd ende schoon Nederlands. Ja, ze durft nogal eens iet herhalen. Of antwoorden met ‘JOA!’.

Herkent ge dat zo’n beetje?

Mama

Ballen in de lucht?

Vorige week kreeg ik een mailtje van Evi, dat ze me getagd had in één van haar posts.
Ik vind het altijd fijn (en herkenbaar) lezen bij Evi, dus ik vul deze met graagte in!

Wat is bij jullie thuis de verdeling van taken als het gaat om kinderen en huishouden etc?

Ik denk dat het huishouden en de kidszorg bij ons redelijk evenredig verdeeld is. Meestal kuisen wij in het weekend, waarbij de ene rondsjeezt met stofzuiger en stofdoek, de andere met emmer en dweil. Soms gebeurt het dat ik er van “profiteer” als er niemand thuis is, dat ik alles kan doen zoals ik het wil en in een sneltempo. Huishouden en profiteren in 1 zin, what’s wrong with me?

Qua was en strijk, eigenlijk doen wij zo een beetje onze eigen was en strijk… Wat niet wil zeggen dat ik eens niets wil strijken voor mijnheer of hij eens niets strijkt voor mij. Alleen zijn hemden strijk ik niet, daar heb ik een hekel aan en ik vind hem niet bepaald veel sexyer in een hemd, dus als hij dat wil aandoen moet ’em dat zelf maar strijken.

In de zorg voor miss M komen wij goed overeen. Ik neem op week/werkdagen ’s ochtends alles voor mijn rekening, het lief zorgt ’s avonds meestal dat ze in haar pyjama geraakt, tanden poetst en bed in gaat. Tijdens het weekend hebben we een beurtrol – niet noodzakelijk elke week hetzelfde of een vast systeem. Of staan we gewoon met z’n allen samen op en ontbijten we samen. Lees meer

Mama

Miss M en haar highlights.

Ja, in 2016. Miss M heeft ook wel wat beleefd, meegemaakt en verwezenlijkt. Om nog maar eens ne keer aan te tonen dat dat cliché echt wel klopt hé. Over dat het snel gaat enzo.

Februari

Een pamperloos M’etje! Na 2-3x proberen en veel horror en gekrijs en gebleir en gefrustreer, is het GELUKT! Accidentjes? Weinig tot geen. ’s Nachts? Nog werk aan. Ook iets te veel mee bezig geweest, dus nu laten we het terug even op zijn beloop. Komt slim.Lees meer

Mama

One-kid-mom.

Ik ben een one-kid-mom. Ik ben ook een one-kid-daughter. Al is dat niet de reden.

IK BEN NIET VERWEND.

Ja, mijn ouders deden doen alles voor mij, nu nog. Ik kan voor àl-les op la nonna rekenen. Alles. Al wil dat niet zeggen dat ik zomaar alles mocht of overal mee wegkwam. Ik kreeg serieus onder mijn vijs als ik het uithing. En wanneer ik iets wou, moest ik dat ‘verdienen’. Niet zomaar met mijn vingers knippen. Enig kind ≠ verwend kind.

Wou/wil ik daarom niet meer kinderen? Neen.

Voor we aan de hele zwangerschapsrit begonnen, hadden we voor onszelf uitgemaakt dat 1 kindje ‘genoeg’ was. Klinkt fout, ‘genoeg’. Precies of ge de overschot kunt terugbrengen. Soit, ge bent mee.

Er is even twijfel geweest. Toen miss M zelfstandiger begon te worden, kreeg ik kriebels. Mijn eierstokken rammelden wat. Ik vond destijds mijn bolle buik leuk. En ik had een bijna perfecte zwangerschap – als diabeet. Het zuur zowat elke nacht was minder tof. En nu we zien hoe M omgaat met baby’tjes en andere kinderen.. het is een bezorgd mini mama’tje.

Dan komt het lijstje. Zou het financieel haalbaar zijn? Kunnen we dat zelf aan? Hoe regelen we dat praktisch? Qua werk, qua opvang, qua thuis? Opnieuw zwangerschap met diabetes? Het is niet omdat M een makkelijke baby was, dat nummer 2 dat ook zou zijn. Makkelijk als in: alleen de 3 eerste maanden slapeloze jammerende zware nachten.

Het nee-ik-wil-geen-tweede-kindje-lijstje is langer dan het ja-lijstje. Het zit niet zo diepgeworteld. Ik wil mijn kinderen alles kunnen geven wat ze nodig hebben, zowel fysisch als emotioneel. Nu ja, alles. Als miss M op haar 16^e een scooter vraagt, denken we daar ook wel 2x over na. Of 10x. Kuch.

Helaas is dat niet helemaal gerekend op de maatschappij.
De standaard verwachting is tegenwoordig 2 – of meer – kinderen.

And so it begins:

– en, wanneer komt er een tweede? Of beter: HET tweede.
Dat komt niet, heb ik al gezegd. Meer dan eens.
– M, wil jij geen broertje of zusje?
Laat mijn kind gerust.
– alleen is maar alleen he. Wij waren met 4 thuis en ‘dat was keiplezant’. Muh.
Ik was wel alleen, dat was OOK plezant. Ik heb nooit last gehad van eenzaamheid. Ik had (en heb) een warm nest. Wij gingen regelmatig op uitstapjes, speelden en knutselden samen, ik ging regelmatig op speeldate bij vriendjes en vriendinnetjes… En ik speelde al eens graag alleen.

Groot respect voor ouders met meerdere kinderen. En ik begrijp de meerdere-kinderen-wens. Maar die is hier afgezwakt. Ik herhaal: niet zo diepgeworteld. Wij zijn gelukkig, met ons 3-tjes.
Binnen een paar jaar nog nen doggie, en het is compleet ;).