Phoe, we zitten al aan de laatste #ouderzonden post. Gedurende de voorbije zeven weken gingen verschillende bloggers de uitdaging van Romina en Annelore aan. Elk van ons gaf antwoord op een vraag, op een hoofdzonde die vertaald werd naar een vraag over het ouderschap. Even reflecteren en nadenken over onszelf, onszelf als ouder en ons gezin.

De laatste ouderzonde die besproken wordt: acedia (gemakzucht – traagheid – luiheid – vadsigheid).
Hoe ga je om met de druk die van jongs af aan op kinderen (en dus ook hun ouder(s)) gelegd wordt?  

Doe je mee aan de ratrace of ben je meer mañana mañana?

Miss Mado heeft nooit gekropen – pas toen ze kon lopen – en dat lopen deed ze pas toen ze 16 maanden oud was. Daar heb ik mij nooit zorgen over gemaakt. Zowel de ochtend- als avondflessen zijn afgebouwd op haar tempo, niet ‘op aanraden van’ of luisterend naar het ongetwijfeld goedbedoelde advies van andere ouders/Kind & Gezin/…

Iets meer dan een jaar geleden, stuurden we ze naar een vrijblijvende turnles. Zowel ik als het lief hadden het gevoel dat ze zich soms wat moe(s)t afreageren + dat het sociaal contact met andere kinderen mooi meegenomen was/is. Ze vond die eerste turnles wel tof, maar toen we voorstelden om nog een keer te gaan, antwoordde mevrouwtje “neen, dat moet niet”. De dagen die er op volgden, kregen we hetzelfde antwoord. Case closed. En sindsdien gaat ze dansen, which she absolutely loves.Lees meer

Deel 6 van #ouderzonden challenge van Romina en Annelore, waarbij de zeven hoofdzonden werden vertaald naar vragen over het ouderschap. Even nadenken over mezelf, over mezelf als ouder, over ons gezinsleven.

Dat het deze week een serieuze doordenker was: ira (woede – toorn – wraak – gramschap).

WAARMEE DUWT JE KIND OP JE SPREEKWOORDELIJKE KNOPPEN?

Om de één of andere reden krijg ik dit antwoord niet zo ‘proper’ in een verhaal gegoten als ik zou willen. Lijkt wel of ik een serieuze boevrouw ben, en dat denk ik ook weer niet. Ik word regelmatig platgeknuffeld en gekust door de dochter, zo erg zal het dan allemaal niet zijn. Het is een feit dat ik al eens te snel en te hevig reageer. Dat ligt voor een deel in mijn karakter en achteraf besef ik meestal dat die reactie te heftig of niet nodig was, maar is het kwaad al geschied. Langs de andere kant kan ik toch ook een serieuze keikop zijn, of de kalmte bewaren alsof het niets is.

Veel hangt af van mijn eigen gemoedstoestand, en veel hangt uiteraard af van Mado’s gemoedstoestand. Iedereen heeft al eens een baaldag. En vergeet ook de cliché-doch-ware woorden HET.IS.EEN.FASE niet. Denk kleuterpuberteit en wat is dat nu weer van the terrible two & the f*cking four & dat even levensjaren moeilijker zouden zijn dan oneven levensjaren? Right. Er zijn sowieso bepaalde zaken waar ik telkens opnieuw – met wijd opengesperde ogen – in trap. Dingen die M doet of waar ze mij op test, en waar ik elke keer op in ga. Wie is er dan het loempst?Lees meer

Tijd voor de #ouderzonden blogchallenge van Romina en Annelore. Zij vertaalden de zeven hoofdzonden naar vragen over het ouderschap. Interessant om te lezen hoe andere ouders dingen interpreteren, en het doet me nadenken over mezelf, over onszelf als ouders en over ons leven als gezin.

Deze week: gula (onmatigheid – gulzigheid – vraatzucht).

WAT KAN JE JE KIND NOOIT WEIGEREN WANNEER ZE EROM VRAAGT?

Wij krijgen al eens de opmerking dat ons kind wel “kort gehouden wordt” – zonder dat dat slecht bedoeld is, of zonder dat wij dat op onze kracht nemen. Nee is nee, simpeler wordt het niet. En dat betekent helemaal niet dat wij strenge ouders zijn. Streng, haha. Feit is dat missy meer probeert bij haar papa dan bij mij, terwijl ze daar – ondertussen – niets extra mee bereikt. Wij trekken aan hetzelfde zeil. Iets aan mij vragen, een nee krijgen en dan hetzelfde eens gaan vragen aan papa? Of eerder andersom, al lijkt me dat een typisch dochter-papa-dingetje. Herkenbaar much?

Concreet draait het om de balans tussen ja en nee, en de situatie. Ik wil dat ze basiswaarden en (al dan niet ongeschreven) regels meekrijgt en begrijpt. Dat het logisch is dat wij eens ‘nee’ antwoorden op een vraag en dat ze niet alles krijgt wat ze wil. Ik schreef ooit al eens over het enig kind zijn en hebben. Ik was geen verwend nest, ik maak van mijn kind ook geen verwend nest. Integendeel.

Wat ik écht zelden weiger? Enkele voorbeelden:Lees meer

Hopla! We zijn al over de helft met de #ouderzonden reeks, waarbij de zeven hoofdzonden worden vertaald naar vragen over het ouderschap. Even nadenken over mezelf, over mezelf als ouder, over ons gezinsleven.

Vandaag: invidia (nijd – jaloezie – afgunst).

WAT ZOU JE DIRECT OVERNEMEN VAN EEN ANDERE OUDER MOCHT JE KUNNEN?

Ik ben van nature geen jaloers persoon. Ik denk niet dat er iets specifieks is wat ik zo zou overnemen van een ander. Ieder huisje heeft zijn kruisje en elk beestje heeft zijn eigen karakter, gelukkig. Al geef ik toe dat het mij aan bepaalde zaken al eens ontbreekt. Zoals een beetje meer geduld, energie, organisatie.

Zo wil ik me wat meer voelen als de ouders:

• Die ’s ochtends gezwind uit bed springen en dadelijk vrolijk zijn.
• Die dan soms nog even tijd hebben voor zichzelf/om nog een wasmachine te draaien/om nog 5 broeken en 2 hemden te strijken/om hun avondmaal al te koken.
• Die steeds de kalmte zelf blijven wanneer het kind zeurt over hoe moe ze nog is (terwijl ze best nog een halfuur had kunnen slapen maar al uit bed slenterde)/over de korsten van haar boterhammen/over het dekentje dat niet over haar voeten ligt/over wat ze op haar bord krijgt/…
• Die na een dag werken met gemak de thuis-shift op zich nemen. Gaande van koken tot wassen tot opruimen tot poetsen.. Daar de energie voor vinden en houden.
• Die goed kunnen knutselen en regelmatig DIY projectjes op poten zetten, waar ze in slagen.
• Die weten wat in hun weekmenu te noteren & (vooral) dat te volgen.
• Die altijd mooi opgemaakt en proper gewassen en gestreken voor de dag komen.
• Waarvan de kinders altijd proper gewassen en gestreken voor de dag komen.
  Al ziet M er hier meestal het beste uit van ons drie’tjes, haha!
  
• Die nooit te laat komen.

Soms ben ik één van hen, dikwijls ook niet.

En dat is allemaal ok.

Meer #ouderzonden lezen? De deelnemers vind je hier.

Week 3 van de #ouderzonden challenge, de zeven hoofdzonden vertaald naar ouderzonden.
Even nadenken over mezelf, over mezelf als ouder, over ons gezinsleven.

Deze week: luxuria (onkuisheid – lust – wellust).

WAT DOE JE OM JEZELF GRAAG TE BLIJVEN ZIEN EN DIT OVER TE BRENGEN AAN JE PARTNER NU JE IN DE EERSTE PLAATS VOORAL ‘OUDER VAN…’ BENT?

Ok, ik beken. Ik ben het type moeder dat zich fatsoeneert voor ze de deur uitgaat, en in het type slons verandert wanneer ze weer thuis komt. Ik hou er van om leuke kledij te dragen en mij op te maken –  de ene keer wat meer dan de andere, maar zodra ik thuis ben is het meestal *joggingmodus aan*. Het moet makkelijk zitten, ik moet kunnen bewegen en koken en ‘hangen’. Al probeer ik er rekening mee te houden om dat niet letterlijk elke dag te doen.

Qua make up, is de ene dag de andere niet. Ik kan ’s ochtends opstaan en niets aan mijn gezicht smeren – buiten dagcrème, de 30 gepasseerd weetwel – maar evenwel opstaan en wat concealer gebruiken – ik = typisch geval van donkere randen onder de ogen – of zelfs het totaalpakket gebruiken.

En daar gaat volgens mij ‘jezelf graag zien’ over. De mogelijkheid tot mooi maken, maar evengoed de slons slash ploetermoeder slash ma Flodder uithangen als ik daar zin in heb. En zoals mijn vriendenkring kan beamen: ik zal maar zelden op die manier buitenkomen, maar altijd proper gewassen en gestreken. Of hoogstens een beetje verfrommeld. 😉Lees meer