Of maak daar de laatste tijd maar ‘op ons terras hangen’ van. Al was er een aantal weken geleden de befaamde Heistse braderij. Een weekend met soldenkoopjes, terrasjes en vooral: feesten in’t midden van’t straat. Zowat het enige weekend per jaar waarin wij compleet losgehen.
In de nasleep ervan, schreef ik dit stukje voor Famme.
Bankhangen is het nieuwe uitgaan.
Vroeger bestonden onze weekends uit een etentje of bioscoopfilm, gevolgd door een trip naar de plaatselijke discotheek. Dansen tot ’s ochtends – ik moest er alleen voor zorgen dat ik thuis was voor half zeven, dat heb je als je ouderlijk huis zich óp de wekelijkse bekende rommelmarkt bevindt.
Ondertussen zijn we de dertig gepasseerd, gesetteld en een kind rijker. Opstaan omdat we om negen uur op de dans- of zwemles moeten staan. Opstaan omdat uitslapen blijkbaar ineens niet meer bestaat (serieus, hoe moet dat?). Genieten omdat wij op zaterdagavond om negen uur op de zetel kunnen kruipen en ‘dat is nog vroeg dus dan vallen we niet in slaap’. En dit feestbeest vindt dat allemaal ok.
Want geef toe:
- Een babysit zoeken op zaterdagavond is niet evident. En al helemaal niet wanneer onze vaste-babysit-van-dienst om de twee weken op zaterdag werkt en wekelijks op zondag.
- Vanavond achttien, morgen achtentachtig.Wanneer er dan toch eens uit de bol wordt gegaan, moet ik dat drie dagen bekopen. Minstens.
- Hakken dragen? But why?
- Outfitstress. Te serieus, te puberaal, te warm, te koud, te bloot.
- Na een drankje of twee, drie ben ik teut. Dan kom ik op een punt waarop ik denk: waarom zijn er mensen die nú nog verder drinken? De wereld is dan heel erg mooi, maar draait te snel.
- Ik geef mijn geld liever aan shoppen dan aan de kroeg.
- Ontschminken na een avondje stappen is de hel.
- Al zegt het lief dat hij ’s ochtends zal opstaan met/voor de dochter … haar decibels zijn even luid.
Al komt het feestbeest soms wel een keer boven, zoals vorig weekend.
Ik genoot.
